Po przeprowadzeniu szczegółowej kontroli kobiet w ciąży prowadzących własną działalność, Zakład Ubezpieczeń Społecznych skierował swoją uwagę na firmy wypłacające pomoc ze środków zakładowego funduszu świadczeń pracowniczych. Kontrolerzy sprawdzają, czy firma ustaliła składki od wszystkich przychodów stanowiących podstawę wymiaru, czy obliczyła i wykazała składki na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne oraz na Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych.

Zdaniem radców prawnych sytuacja jest absurdalna – ZUS domaga się płacenia składek od pomocy dla pracowników, od której nigdy wcześniej tego nie wymagano. Zgodnie z par. 2 ust. 1 pkt 19 rozporządzenia ministra pracy i polityki socjalnej z 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe, świadczenia socjalne w ramach zakładowego funduszu świadczeń socjalnych nie stanowią podstawy wymiaru.

Przepisy mówią również o tym, że przyznawanie świadczeń i wysokość dopłat powinna być uzależniona od sytuacji życiowej, rodzinnej i materialnej osoby uprawnionej, a zasady i warunki korzystania ze świadczeń pracodawca musi określić w regulaminie.

Zdaniem kontrolerów ZUS, jeżeli przyznawanie świadczeń oparte jest na innych kryteriach, niż kryterium socjalne, stanowią one podstawę wymiaru składek. Taka argumentacja jest zaskoczeniem dla przedsiębiorców, którzy obawiają się konieczności opłacenia również zaległych składek wraz z odsetkami.

Świadczenia socjalne to nie jedyny cel Zakładu Ubezpieczeń Społecznych. Kontrolerzy próbują też narzucić przedsiębiorcom obowiązek płacenia składek od umów z członkami zarządów zatrudnionymi w tej samej firmie. Tymczasem przepisy mówią jasno, że członkowie rad nadzorczych nie muszą płacić ubezpieczenia społecznego. ZUS szuka w ten sposób dodatkowych pieniędzy i domaga się również składek od podróży służbowych, które na podstawie par. 2 ust 1 pkt 15 rozporządzenia ministra pracy i polityki socjalnej z 18 grudnia 1998 r. są zwolnione z opłaty. Zdaniem ZUS-u takie zwolnienie obowiązuje jednak tylko w sytuacjach, gdy wyjazdy są podróżami służbowymi w rozumieniu art. 77⁵ kodeksu pracy. Aby to zweryfikować niezbędne jest okazanie umowy o pracę, polecenia wyjazdu służbowego, ewidencji czasu pracy oraz dokumentów księgowych.

Źródło: DGP