Przepisy dotyczące mobbingu są obecne w kodeksie pracy od dziesięciu lat. Liczba spraw o przemocy psychicznej i fizycznej w pracy od tej pory stale rosła. W 2013 r. odbyło się ich już 603 w sądach rejonowych oraz 131 w okręgowych. W tych pierwszych zaledwie 4, a w drugich – 3 proc. jest rozpatrywanych na korzyść pracownika.

Eksperci uważają, że przyczyną jest zbyt szczegółowa definicja mobbingu, zawarto w kodeksie pracy, co utrudnia pracownikom udowodnienie go w sądzie. Twierdzą oni, że rozwiązaniem może być orzecznictwo Sądu Najwyższego, stanowiące, że chociaż dane zachowanie nie nosi cech mobbingu, to narusza dobra osobiste podwładnego. Dla pracownika taki zapis byłby podstawą do dochodzenia roszczeń.

Coraz częściej też pracownicy nadużywają pojęcia mobbingu po to, aby otrzymać odszkodowanie. Błędnie odczytują krytykę ze strony pracodawcy jako mobbing, który z definicji jest uciążliwym i długotrwałym nękaniem, a nie zwykłym konfliktem. Jak regulują przepisy, nękanie i zastraszanie powinno trwać co najmniej pół roku, aby mogła być mowa o mobbingu. W takich sytuacjach pracownik jest izolowany od grupy, wykonuje pracę poniżej swoich kwalifikacji lub liczba zadań przekracza jego możliwości.

Zdaniem ekspertów na mobbing należy reagować już przy jego pierwszych oznakach, jednak podejmowane działania powinny mieć charakter polubowny. Jeżeli rozmowa z agresorem nie przynosi skutku, można zwrócić się do kadr, działu prawnego lub bezpośrednio do zarządu. Postępowanie sądowe powinno być ostatecznością. Warto mieć na uwadze fakt, że podczas rozprawy sądowej, należy przedstawić dowody na mobbing w postaci pisemnych gróźb, nagrań z kamer, relacji świadków, prowadzonych notatek z zapisem rozmów i sytuacji, które mogą być uznane za przemoc.

Źródło: Newseria.pl