Unia bankowa ma być odpowiedzią na kryzys, podczas którego Irlandia, Hiszpania oraz Cypr musiały zmagać się z bankami. Duże inwestycje finansowe musieli wówczas ratować Holendrzy, Belgowie, Niemcy i Brytyjczycy. Unia bankowa ma chronić kraje Wspólnoty przed kolejnym kryzysem, a podatników – przed upadkiem banków i utratą środków. Ma się ona składać z trzech wspólnych filarów: nadzoru bankowego, systemu restrukturyzacji i likwidacji banków oraz systemu gwarantowania depozytów.

Polska, która nie jest w strefie euro, nie byłaby objęta unią bankową. Może jednak współpracować i właśnie zakres tej współpracy poruszany jest obecnie podczas IV Europejskiego Kongresu Finansowego w Sopocie, w którym udział biorą przedstawiciele środowisk biznesu, nauki oraz polityki. Zdania w tym temacie są podzielone.

Przeciwnicy przystąpienia do unii bankowej twierdzą, że będzie to skutkowało utratą kontroli nad sektorem bankowym w Polsce. Może mieć to negatywny wpływ na gospodarkę. Obawiają się oni, że ewentualne spowolnienie gospodarcze lub kolejny kryzys mogą silniej uderzyć w polską gospodarkę przy utrzymaniu tak ścisłego związku z bankami europejskimi. Zwolennicy zaznaczają, że nawet jeśli nie skorzystamy z unii finansowo, będziemy mogli wiele się nauczyć. Ponadto, właścicielami wielu polskich banków są duże europejskie grupy finansowe. Oznacza to, że w pewnym sensie w unii bankowej Polska się już znajduje.

Źródło: IAR