Spór o wysokość płacy minimalnej trwa nieustannie. Chociaż kwota ta każdego roku jest wyższa, niska inflacja powoduje, że podwyżki nie są odczuwalne. Specjaliści już teraz zastanawiają się, czy wysokość minimalnego wynagrodzenia odzwierciedla rzeczywiste potrzeby pracownika i możliwości pracodawcy.

Zgodnie z ustawą z 10 października 2002 r. o minimalnym wynagrodzeniu za pracę, na poziom najniższej płacy wpływają przede wszystkim prognozy oparte na wynikach makroekonomicznych gospodarki. Problem polega jednak na tym, że w obecnej sytuacji ekonomicznej są to dane, które trudno dokładnie oszacować. Dlatego związkowcy nie zaprzestają protestów twierdząc, że płaca minimalna jest za niska, podczas gdy pracodawcy zgodnie uznają ją za zbyt wysoką i niedostosowaną do sytuacji w gospodarce i na rynku. W tym roku, kiedy inflacja osiągnęła najniższy poziom od lat (0,9 proc.) trzeba będzie skorygować wskaźnik, który bierze się pod uwagę przy ustalaniu płacy na przyszły rok.

Związkowcy apelują, że płaca minimalna w obecnej wysokości nie pozwala na przeżycie, a obowiązujący system jej wyliczania nie pozwala na postulowane przez nich zbliżenie płacy do 50 proc. przeciętnego wynagrodzenia. Determinację związkowców potęgują dane GUS, zgodnie z którymi najniższe zarobki otrzymuje ponad 2,5 miliona zatrudnionych.

Ustalenie zasad obliczania wysokości płacy minimalnej utrudnia również brak dialogu. Już teraz związki zawodowe zawiesiły swoje uczestnictwo podczas negocjacji. Dodatkowy spór toczy się wokół braku podziału stawki najniższego wynagrodzenia według regionów oraz branży. Zdaniem pracodawców i niektórych ekspertów takie rozróżnienie jest niezbędne, aby uniknąć strat dla przedsiębiorców i likwidowania miejsc pracy.

Źródło: DGP