W 2014 r. 3 maja i 1 listopada wypadają w sobotę. Zgodnie z art. 130 par. 2 k. p., za każde święto, które w okresie rozliczeniowym wystąpi właśnie w ten dzień, pracodawca jest zobowiązany do obniżenia swoim pracownikom wymiaru czasu pracy o 8 godzin. Obowiązek ten jest niezależny od faktu, że zatrudniony ma wolną sobotę.

Zapis ten budził sporo kontrowersji. Dlatego kiedy Sejm wprowadził wolny dzień w święto Trzech Króli, zniósł zasadę jego oddawania za święto przypadające w niepracującą sobotę. Był to wynik protestów pracodawców, którzy twierdzili, że dodatkowe dni wolne narażają ich na finansowe straty. Dlatego na podstawie art. 130 par. 2¹ k. p. wszedł przepis, mówiący o tym, że jeśli święto przypada w dniu wolnym, wynikającym z rozkładu czasu pracy w przeciętnie pięciodniowym tygodniu pracy, nie obniża się wówczas wymiaru czasu pracy.

Jednak związkowcy z NFZZ „Solidarność” bardzo szybko zaskarżyli ten przepis jako niezgodny z konstytucją. Twierdzili, że nie dla wszystkich „wolna sobota” przypadać będzie na dokładnie ten sam dzień w zależności od branży, w jakiej pracują. Ponadto, pojawiło się niebezpieczeństwo, że pracodawcy będą ustalać czas pracy w taki sposób, aby większość świąt przypadała w dni realizujące zasadę przeciętnie pięciodniowego tygodnia pracy.

2 października 2012 roku Trybunał Konstytucyjny przychylił się do stanowiska związkowców i nakazał, aby przepis zawarty w art. 130 k. p. został zniesiony. Na podstawie tej decyzji, w przyszłym roku pracodawca będzie musiał udzielić wypoczynku swoim pracownikom za święto przypadające w wolną sobotę. To on będzie również decydował, w jaki dzień zatrudnieni wezmą wolne. Dzień ten musi jednak zostać wykorzystany w okresie rozliczeniowym, który wynosi maksymalnie 4 miesiące. W przypadku firm, które zawarły porozumienie o elastycznym rozliczaniu czasu pracy, okres ten trwa nawet do 12 miesięcy.