Minister pracy już we wrześniu zapowiadał możliwość dyskusji o zróżnicowaniu wysokości płacy minimalnej, które byłyby uzależnione od części kraju oraz od działu gospodarki. Byłyby one wyższe od najniższego wynagrodzenia obowiązującego w systemie ogólnopolskim. Takie rozwiązanie nie podoba się jednak ani związkowcom ani pracodawcom. Ci pierwsi zwracają uwagę na fakt, że regionalne reprezentacje związków zawodowych nie są wystarczająco silne. Pracodawcy obawiają się, że zróżnicowanie minimalnego wynagrodzenia będzie naruszać zasadę równego traktowania.

Zarzuty wobec tego rozwiązania dotyczą również niekonsekwencji rządu, który chce działać na rzecz zrównoważenia rozwoju regionów, ale jednocześnie proponuje podział kraju poziomem minimalnej płacy. Decyzje w sprawie płac regionalnych nie powinny zapadać centralnie. Lepszym rozwiązaniem byłyby rozmowy lokalne. Jak jednak zaznaczają związkowcy, pracodawcy nie chcą prowadzić takich rozmów.

Tym, co w pierwszej kolejności powinno zostać zmienione, to sposób wyłaniania reprezentatywnych organizacji pracodawców. Obecnie nie mają one mandatów w regionalnych samorządach. Kiedy organizacje będą mogły zawierać ponadzakładowe układy zbiorowe lub będą zrzeszały członków obejmujących jakiś odsetek firm czy rynku, wtedy takie rozmowy będą mogły się odbywać.

W rządowych propozycjach brakuje również konsekwencji w kwestii stosunku do branżowych płac minimalnych. Na przykład, ustalenie poziomu płac minimalnych dla pielęgniarek i położnych blokuje resort zdrowia, który twierdzi, że powinien on zależeń od kondycji ekonomicznej placówki, wielkości jej nakładów finansowych oraz lokalnego rynku pracy. Związkowcy podkreślają jednak, że ustalenie minimalnego wynagrodzenia dla branży pielęgniarskiej mogłoby rozwiązać problem związany z wyjazdami młodej kadry za granicę.

Pomysł na zróżnicowanie wynagrodzenia minimalnego w zależności od regionu i branży jest stosowany już od lat w krajach Europy Zachodniej.