Carpooling jest zjawiskiem coraz bardziej powszechnym w Polsce. W Europie Zachodniej rozpowszechnił się już w latach 50. poprzedniego wieku. Jego idea wiąże się ze wspólnym podróżowaniem do pracy w miejscowościach oddalonych od miejsca zamieszkania w zamian za zwrot części kosztów paliwa. W ten sposób kierowca oraz podróżujący mogą zaoszczędzić na kosztach dojazdów do miejsca zatrudnienia.

Na gruncie ustawy o PIT (Dz.U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) w takich sytuacjach ani kierowca ani pasażer nie mają obowiązków podatkowych, jeżeli pierwszy z nich otrzymał umówioną część kosztów przejazdu lub zwolnić podróżującego z wydatku. Ze względu jednak na brak prawnej definicji umowy carpoolingu oraz ustawowych zasad, w jakich dochodzi do korzystania z tego sposobu podróżowania, mogą się pojawić sytuacje, w których dojdzie do powstania przychodu.

Na przykład, kiedy pobierane przez kierowcę opłaty będą wyższe, niż przypisana im część kosztów przejazdu. W takich sytuacjach można uznać, że powstał przychód podlegający opodatkowaniu. Kierowca powinien wówczas w rozliczeniu rocznym zakwalifikować je jako „inne przychody”. Opodatkowaniu powinna podlegać nadwyżka otrzymana ponad kwotę zwrotu rzeczywistych kosztów przejazdu.

Jeżeli jednak kierowca oferuje swoje usługi regularnie, może zostać uznany za podatnika VAT. Zgodnie z art. 9 ust. 1 dyrektywy 2006/112/WE podatnikiem jest bowiem każda osoba, prowadząca samodzielnie i w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy rezultaty takiej działalności. Za działalność w takim brzmieniu uważa się przede wszystkim wykorzystywanie w sposób ciągły majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu. Jak natomiast wynika z wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 29 października 2009 r. - działalność gospodarcza na gruncie ustawy powinna mieć charakter trwały i być wykonywana w zamian za wynagrodzenie, otrzymywane przez podmiot dokonujący danej transakcji.

Regularne wykonywanie carpoolingu wypełnia taką definicję, a kierowca może być traktowany, jak podatnik VAT. Ministerstwo Finansów uspokaja jednak, że taki podatnik będzie prawdopodobnie zwolniony z podatku na podstawie art. 113 ust. 1 ww. ustawy, która zwalnia z daniny sprzedaż, której wartość nie przekroczyła 150 00 zł w poprzednim roku podatkowym.