Aktualność "Czy trzeba zmniejszyć koszty przy nieopłaconej fakturze?"
Przedsiębiorcy
rozliczający się na zasadach ogólnych lub podatkiem liniowym
chętnie korzystają z podstawowej zalety tych form opodatkowania-
rozliczania kosztów uzyskania przychodów. To prosty
sposób, aby zmniejszyć (niekiedy wręcz do zera) podatek
dochodowy zwłaszcza, że do niedawna prawo do ujmowania kosztów
opierało się wyłącznie na posiadaniu dokumentu potwierdzającego
zakup. Obecnie jednak w grę wchodzi także zapłata.
Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych podaje ogólną definicję kosztu uzyskania przychodu, zgodnie z którą koszt to wydatek poniesiony w celu uzyskania przychodu lub zachowania (zabezpieczenia) jego źródła. Takie wydatki można rozliczać przez cały rok podatkowy. Jednocześnie ustawa podaje całą listę wydatków, które nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodu niezależnie od tego, czy spełniają powyższą definicję. Od początku 2013r. lista zakazów rozliczania kosztów została powiększona o sytuację opisaną w Art. 24d- dotyczy ona kosztów, które nie zostały opłacone w określonych terminach.
Ustawa o podatku dochodowym mówi, że wydatki, które zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodu, ale nie zostały opłacone w terminie 30 dni od terminu płatności lub w terminie 90 dni od daty zaliczenia w koszty (w przypadku terminów płatności dłuższych niż 60 dni) nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodu.
W momencie upływu przywołanych terminów, przedsiębiorca jest zobowiązany zmniejszyć koszty uzyskania przychodu o wartość niezapłaconych faktur lub rachunków za przypadający wówczas okres. Jeżeli należności zostały opłacone tylko częściowo, koszty w tym okresie należy zmniejszyć o tę część, która nie została jeszcze zapłacona. Powyższa zasada dotyczy także zakupów podlegających amortyzacji- wówczas koszty należy zmniejszyć o odpisy amortyzacyjne dotyczące nieopłaconego środka trwałego.
Może się zdarzyć, że w miesiącu który przypada na konieczność pomniejszenia kosztów, przedsiębiorca nie wygenerował żadnych kosztów lub wygenerował mniejsze koszty niż kwota, o którą należałoby je pomniejszyć. W takim przypadku należy zwiększyć przychody za ten okres.
Zarówno zmniejszenie kosztów jak i zwiększenie przychodów, zmierzają do konieczności zapłaty wyższej zaliczki na podatek dochodowy za dany okres. W praktyce oznacza to po prostu zwrot podatku do urzędu skarbowego.
Jeżeli przedsiębiorca dokona zaległej płatności, ma wówczas prawo do ponownego zaliczenia w koszty zapłaconych kwot. Może to być całość lub tylko część kwoty- w zależności od tego, ile wynosiła zaległość. Tej czynności dokonuje się w okresie, w którym przypada płatność.
Postępowanie zgodnie z tymi przepisami jest równoznaczne z dodatkowymi obowiązkami. Chodzi zwłaszcza o to, że właściciel firmy musi zarówno śledzić dokonywane płatności, jak i dysponować potwierdzeniami, że dany koszt został opłacony. Jednak przepisy nie precyzują jakie potwierdzenie zapłaty jest wystarczające.
Jeżeli na dokumencie sprzedaży widnieje informacja o płatności gotówką, przyjmuje się że płatność została dokonana. Trudno w takiej sytuacji wyobrazić sobie gromadzenie dodatkowych dowodów. Co w przypadku innego rodzaju płatności, np. przelewem, na poczcie, czy przez PayPal? Nowe przepisy nie nakazują przechowywania dokumentów potwierdzających płatność, ale zdecydowanie warto rozważyć gromadzenie potwierdzeń na bieżąco. Chodzi o to, że w trakcie kontroli, urzędnicy skarbowi mogą i tak zażądać tego typu potwierdzeń, a zatem warto przygotować się na to zawczasu.
Opisane przepisy mają na celu zmotywowanie firm do terminowego dokonywania płatności. Dzięki temu, płynność finansowa przedsiębiorstw powinna być większa. Ponadto, te przepisy sprawiają, że zawieranie transakcji z terminem płatności dłuższym niż 90 dni może nie być opłacalne.
Źródło: money.pl
Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych podaje ogólną definicję kosztu uzyskania przychodu, zgodnie z którą koszt to wydatek poniesiony w celu uzyskania przychodu lub zachowania (zabezpieczenia) jego źródła. Takie wydatki można rozliczać przez cały rok podatkowy. Jednocześnie ustawa podaje całą listę wydatków, które nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodu niezależnie od tego, czy spełniają powyższą definicję. Od początku 2013r. lista zakazów rozliczania kosztów została powiększona o sytuację opisaną w Art. 24d- dotyczy ona kosztów, które nie zostały opłacone w określonych terminach.
Ustawa o podatku dochodowym mówi, że wydatki, które zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodu, ale nie zostały opłacone w terminie 30 dni od terminu płatności lub w terminie 90 dni od daty zaliczenia w koszty (w przypadku terminów płatności dłuższych niż 60 dni) nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodu.
W momencie upływu przywołanych terminów, przedsiębiorca jest zobowiązany zmniejszyć koszty uzyskania przychodu o wartość niezapłaconych faktur lub rachunków za przypadający wówczas okres. Jeżeli należności zostały opłacone tylko częściowo, koszty w tym okresie należy zmniejszyć o tę część, która nie została jeszcze zapłacona. Powyższa zasada dotyczy także zakupów podlegających amortyzacji- wówczas koszty należy zmniejszyć o odpisy amortyzacyjne dotyczące nieopłaconego środka trwałego.
Może się zdarzyć, że w miesiącu który przypada na konieczność pomniejszenia kosztów, przedsiębiorca nie wygenerował żadnych kosztów lub wygenerował mniejsze koszty niż kwota, o którą należałoby je pomniejszyć. W takim przypadku należy zwiększyć przychody za ten okres.
Zarówno zmniejszenie kosztów jak i zwiększenie przychodów, zmierzają do konieczności zapłaty wyższej zaliczki na podatek dochodowy za dany okres. W praktyce oznacza to po prostu zwrot podatku do urzędu skarbowego.
Jeżeli przedsiębiorca dokona zaległej płatności, ma wówczas prawo do ponownego zaliczenia w koszty zapłaconych kwot. Może to być całość lub tylko część kwoty- w zależności od tego, ile wynosiła zaległość. Tej czynności dokonuje się w okresie, w którym przypada płatność.
Postępowanie zgodnie z tymi przepisami jest równoznaczne z dodatkowymi obowiązkami. Chodzi zwłaszcza o to, że właściciel firmy musi zarówno śledzić dokonywane płatności, jak i dysponować potwierdzeniami, że dany koszt został opłacony. Jednak przepisy nie precyzują jakie potwierdzenie zapłaty jest wystarczające.
Jeżeli na dokumencie sprzedaży widnieje informacja o płatności gotówką, przyjmuje się że płatność została dokonana. Trudno w takiej sytuacji wyobrazić sobie gromadzenie dodatkowych dowodów. Co w przypadku innego rodzaju płatności, np. przelewem, na poczcie, czy przez PayPal? Nowe przepisy nie nakazują przechowywania dokumentów potwierdzających płatność, ale zdecydowanie warto rozważyć gromadzenie potwierdzeń na bieżąco. Chodzi o to, że w trakcie kontroli, urzędnicy skarbowi mogą i tak zażądać tego typu potwierdzeń, a zatem warto przygotować się na to zawczasu.
Opisane przepisy mają na celu zmotywowanie firm do terminowego dokonywania płatności. Dzięki temu, płynność finansowa przedsiębiorstw powinna być większa. Ponadto, te przepisy sprawiają, że zawieranie transakcji z terminem płatności dłuższym niż 90 dni może nie być opłacalne.
Źródło: money.pl
Facebook
Śledzik
Wykop
