Aktualność "Kiedy nie zapłacisz podatku za podróż służbową"
Zasadniczo
wypłacane pracownikowi należności z tytułu odbywanych podróży
będą stanowiły dla niego przychód ze stosunku pracy, co do
zasady podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym.
Ustawa
o PDOF zwalnia jednak od opodatkowania diety i inne zależności za
czas podróży służbowej pracownika, a także podróży
osoby niebędącej pracownikiem do wysokości określonej w odrębnych
ustawach lub w przepisach (czyli m.in. w rozporządzeniu Ministra
Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013r. w sprawie
należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w
państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu
podróży służbowej) z zastrzeżeniem ust. 13 odnoszącego
się do pkt b.
Zgodnie
z treścią znowelizowanego rozporządzenia z tytułu podróży
krajowej oraz zagranicznej, odbywanej w terminie i miejscu określonym
przez pracodawcę, pracownikowi przysługują:
diety
zwrot
kosztów: przejazdów, dojazdów środkami
komunikacji miejscowej, noclegów, innych niezbędnych
udokumentowanych wydatków, określonych lub uznanych przez
pracodawcę odpowiednio do uzasadnionych potrzeb (§2
rozporządzenia).
Określone
w treści rozporządzenia zasady wypłacania pracownikowi należności
z tytułu podróży służbowych, w tym kosztów noclegu,
są o tyle istotne dla podatku dochodowego, że tylko ich prawidłowe
zastosowanie pozwala na zwolnienie z opodatkowania świadczeń
wypłacanych osobom odbywającym podróże służbowe.
Zgodnie
z treścią rozporządzenia, za nocleg podczas podróży
krajowej w obiekcie świadczącym usługi hotelowe, pracownikowi
przysługuje zwrot kosztów w wysokości stwierdzonej
rachunkiem, jednak nie wyższej za jedną dobę hotelową niż
dwudziestokrotność stawki diety. W uzasadnionych przypadkach
pracodawca może wyrazić zgodę na zwrot kosztów noclegu
stwierdzonych rachunkiem w wysokości przekraczającej wskazany
limit.
W
związku z tym, jeżeli pracownik przedstawi rachunek z tytułu
poniesionych w czasie delegacji kosztów noclegu, to zwrot tych
wydatków będzie korzystać ze zwolnienia pod warunkiem, że
zgoda na zwrot kosztów, w kwocie przekraczającej limit,
będzie podyktowana uzasadnionym przypadkiem.
W
takich przypadkach pożądanym rozwiązaniem byłoby dokonanie
odrębnego uregulowania zasad, dopuszczających możliwość zwrotu
kosztów noclegu przekraczających limit ustawowy, co będzie
wykazywało że w określonych przypadkach pracodawca akceptuje zwrot
poniesionych przez pracowników kosztów noclegu w pełnej
wysokości.
Natomiast
z perspektywy pracodawcy, należności wypłacane pracownikom w
związku z odbywanymi przez nich podróżami służbowymi mogą
stanowić koszty uzyskania przychodu. Ponieważ ustawodawca nie
ograniczył możliwości potrącenia w kosztach uzyskania przychodów
wydatków poniesionych z tytułu podróży służbowych
pracowników, tak więc ten wydatek powinien być oceniany pod
kątem celowości jego poniesienia ze względu na możliwość
uzyskania przychodu.
Pracownik
odbywa podróż służbową działając w interesie pracodawcy,
tak więc ponoszone przez zatrudniającego wydatki, jako związane z
prowadzoną działalnością gospodarczą wykazują związek z
przychodami. Dla powyższej kwalifikacji nie jest przy tym istotne,
czy wartość wypłaconego pracownikowi świadczenia mieści się w
zakresie limitu określonego w rozporządzeniu.
Dlatego
też zwrot kosztów noclegu z tytułu podróży
służbowej, odbywanej w interesie pracodawcy, będzie stanowić dla
niego koszt uzyskania przychodu w pełnej wysokości. Przy czym także
z punktu widzenia podatku dochodowego od osób prawnych
wskazane byłoby uregulowanie zasad zwrotu kosztów noclegu
ponad limit – przedsiębiorca wskaże w ten sposób warunki,
pod jakimi zobowiązuje się zwrócić pracownikowi wydatki na
nocleg, przekraczające limit określony w odrębnych przepisach.