Wartość
początkowa środka trwałego wpływa na wysokość kosztów
podatkowych. Jeżeli będzie niewspółmiernie wysoka, podatnik
niezasłużenie pomniejszy podatek poprzez zawyżone odpisy
amortyzacyjne. W takiej sytuacji może zostać pociągnięty do
odpowiedzialności karnej skarbowej.
Wartość
początkową należy wpisać do ewidencji środków trwałych.
W przypadku odpłatnego nabycia środka trwałego wartością
początkową jest cena nabycia, powiększona o wszystkie koszty
związane z zakupem (bez podatku VAT, chyba że odliczenie
podatnikowi nie przysługuje).
Do
kosztów tego typu zalicza się między innymi: zapłatę za
transport samochodu z salonu do siedziby firmy, koszty montażu (w
przypadku maszyny) czy koszty opłat notarialnych i prowizji (przy
zakupie nieruchomości). Jeśli podatnik nabywa składnik
zagraniczny, do ceny nabycia musi doliczyć jeszcze cło i podatek
akcyzowy.
W
przypadku otrzymania środka trwałego w drodze spadku czy darowizny,
wartością początkową jest jego wartość rynkowa z dnia, w którym
nastąpiło nieodpłatne nabycie. Można ją porównywać do
ceny sprzedaży rynkowego odpowiednika środka trwałego - takiego
samego lub bardzo zbliżonego. Wartość będzie niższa, jeśli
narzuca to umowa przekazania.
Jeśli
podatnik otrzyma środek w drodze likwidacji osoby prawnej, ustala
jego wartość samodzielnie, ale tylko do wysokości jego wartości
rynkowej.
Gdy
podatnik ustala wartość przedmiotu, który sam wytworzył na
poczet prowadzonej działalności, za wartość początkową
przyjmuje koszt wytworzenia (składa się na niego m.in. wartość
zakupionych materiałów czy wynagrodzenie pracowników,
którzy przyczynili się do jego wytworzenia). Przedsiębiorca
musi jednak pominąć wyceniony przez siebie koszt pracy własnej,
jaką w wytworzenie włożył, czy też koszty ogólnego
zarządu (np. materiałów biurowych).
Aportu
środków trwałych mogą dokonywać spółki osobowe. W
takiej sytuacji prawidłowe określenie wartości tych środków
polega na określeniu tej wartości jako sumy wydatków
poniesionych na nabycie lub wytworzenie przedmiotu wkładu, ale tylko
tych, które nie były zaliczone wcześniej do kosztów
podatkowych w jakiejkolwiek formie.
Tak
dzieje się w przypadku środka trwałego, od którego
wcześniej nie były dokonywane odpisy amortyzacyjne. Jeśli podlegał
on już amortyzacji, wartością początkową będzie ta, od której
amortyzacja była dokonywana.
Należy
pamiętać, że wartość początkowa może ulec zmianie w trakcie
trwania amortyzacji. Ustalona jako cena nabycia, koszt wytworzenia
lub wartość rynkowa wartość ta wzrośnie, jeśli podatnik dany
środek przebuduje, rozbuduje, przekonstruuje, zaadoptuje lub
zmodernizuje. Będzie to miało miejsce, gdy wartość wszystkich
zmian przeprowadzonych na środku trwałym (lub jednostkowa cena
nabycia jego części składowych) w danym roku podatkowym przekroczy
3 500 złotych.
Z
kolei zmniejszenie wartości początkowej następuje po trwałym
odłączeniu od przedmiotu jego części składowej, przy czym
zmniejszenie ma miejsce w miesiącu kolejnym po tym, w którym
nastąpiło odłączenie. Od zaewidencjonowanej wcześniej wartości
należy odjąć różnicę między ceną odłączonej części
a przypadającą na nią sumą odpisów amortyzacyjnych z
okresu, w którym środek był cały.
Źródło:
money.pl