Aktualność "Jak odzyskać VAT w 30 dni"
Pieniądze
stanowiące nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym
przedsiębiorca może „odzyskać” szybciej, wybierając zamiast
zwrotu przeniesienie na następny okres rozliczeniowy. W ten sposób
może skorzystać z pieniędzy około 30 dni wcześniej.
W najbliższym czasie przedsiębiorcy nie mają co liczyć na krótsze terminy zwrotu VAT. Pomysł ustanowienia jednego, 30- dniowego terminu pojawił się co prawda w projekcie tzw. III ustawy deregulacyjnej, ale został z niego usunięty w trakcie resortowych uzgodnień. W dalszym ciągu będą więc obowiązywać obecne regulacje.
Podatnicy VAT, którzy wykazali w rozliczeniu nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym, muszą czekać 60 dni od dnia złożenia rozliczenia na zwrot tej różnicy. Jest to podstawowy termin. Co więcej, jeżeli zasadność zwrotu wymaga dodatkowego zweryfikowania, naczelnik urzędu skarbowego może przedłużyć ten termin do czasu zakończenia weryfikacji rozliczenia.
W przypadku gdy kwota podatku naliczonego (czyli wynikającego z dokumentów zakupowych) jest w danym okresie rozliczeniowym (miesiącu lub kwartale) wyższa od kwoty podatku należnego (wynikająca m.in. z faktur dokumentujących dostawę towarów czy świadczenie usług), powstaje nadwyżka, którą przedsiębiorca może wykazać do zwrotu albo do przeniesienia do rozliczenia w następnym okresie rozliczeniowym.
Przedsiębiorca ma wybór i zamiast wskazywać w deklaracji kwotę do zwrotu może przenieść ją do rozliczenia na następny okres rozliczeniowy. W ten sposób może skrócić czas potrzebny do faktycznego „odzyskania” nadwyżki podatku o około 30 dni. Stanie się tak w sytuacji gdy przedsiębiorca w następnym okresie rozliczeniowym będzie miał kwotę VATu należnego wyższą od podatku naliczonego w tym okresie.
Przykładowo- firma B rozlicza się miesięcznie. W październiku dokonała m.in. zakupu nowych regałów do sklepu. W związku z tym, że w tym miesiącu miała niską sprzedaż, powstała u niej kwota do zwrotu. Kwota ta zostanie wykazana w deklaracji składanej za październik. Przedsiębiorca może złożyć deklarację za ten miesiąc najwcześniej 2 listopada (1. jest dniem wolnym), jednak w praktyce jest to rzadka sytuacja, gdyż w większości przypadków potrzeba więcej czasu do zaksięgowania dokumentów za miniony miesiąc.
Najpóźniej deklaracja za ten okres rozliczeniowy musi być złożona do 26 listopada (obowiązujący termin to 25., jednak w listopadzie br. jest to niedziela, co oznacza że następuje przesunięcie terminu o jeden dzień). W takim przypadku, jeżeli zwrot nastąpi po 60 dniach, oznacza to, że pieniądze zostaną odzyskane dopiero 25. stycznia.
Składając deklarację 26 listopada przedsiębiorca jest już jednak wstępnie zorientowany czy w rozliczeniu za listopad wykaże kwotę do zapłaty, czy po raz kolejny powstanie nadwyżka. Jeżeli jest to miesiąc, w którym w uproszczeniu więcej było sprzedaży niż zakupów, powstanie kwota do zapłaty, którą trzeba będzie uregulować najpóźniej do 25. grudnia. W tym przypadku przedsiębiorca zamiast „zamrażać” pieniądze na dwa miesiące w oczekiwaniu na zwrot, przeniesie kwotę za październik do rozliczenia w następnym okresie rozliczeniowym, czyli w listopadzie.
Nie jest to jednak korzystne rozwiązanie dla tych przedsiębiorców, którzy wybrali kwartalne rozliczenie podatku. W ich przypadku przeniesienie nadwyżki do rozliczenia w następnym okresie rozliczeniowym oznacza faktyczne wydłużenie czasu, po którym „odzyskają” pieniądze.
Z tego rozwiązania nie skorzystają również te podmioty, które mają wysoki udział towarów eksportowych w sprzedaży z uwagi na objęcie eksportu stawką 0% (lub dokonują np. wewnątrzwspólnotowej sprzedaży towarów). W takich przypadkach powstaje permanentnie nadwyżka podatku naliczonego nad należnym.
W innych przypadkach, gdy przedsiębiorcy zależy na jak najszybszym dostępie do gotówki, może rozważyć wystąpienie o zwrot w terminie 25 dni. Tak krótki termin jest jednak uzależniony od spełnienia istotnych warunków. Po pierwsze kwoty podatku naliczonego wykazane w deklaracji muszą wynikać z faktur dokumentujących należności, które zostały w całości zapłacone (lub odpowiednio z zapłaconych, np. dokumentów celnych).
Po drugie, konieczne jest złożenie zabezpieczenia majątkowego, które może mieć formę gwarancji bankowej lub ubezpieczeniowej, poręczenia banku, weksla z poręczeniem wekslowym banku, czeku potwierdzonego przez krajowy bank wystawcy czeku albo papierów wartościowych na okaziciela o określonym terminie wykupu.
Źródło: money.pl
W najbliższym czasie przedsiębiorcy nie mają co liczyć na krótsze terminy zwrotu VAT. Pomysł ustanowienia jednego, 30- dniowego terminu pojawił się co prawda w projekcie tzw. III ustawy deregulacyjnej, ale został z niego usunięty w trakcie resortowych uzgodnień. W dalszym ciągu będą więc obowiązywać obecne regulacje.
Podatnicy VAT, którzy wykazali w rozliczeniu nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym, muszą czekać 60 dni od dnia złożenia rozliczenia na zwrot tej różnicy. Jest to podstawowy termin. Co więcej, jeżeli zasadność zwrotu wymaga dodatkowego zweryfikowania, naczelnik urzędu skarbowego może przedłużyć ten termin do czasu zakończenia weryfikacji rozliczenia.
W przypadku gdy kwota podatku naliczonego (czyli wynikającego z dokumentów zakupowych) jest w danym okresie rozliczeniowym (miesiącu lub kwartale) wyższa od kwoty podatku należnego (wynikająca m.in. z faktur dokumentujących dostawę towarów czy świadczenie usług), powstaje nadwyżka, którą przedsiębiorca może wykazać do zwrotu albo do przeniesienia do rozliczenia w następnym okresie rozliczeniowym.
Przedsiębiorca ma wybór i zamiast wskazywać w deklaracji kwotę do zwrotu może przenieść ją do rozliczenia na następny okres rozliczeniowy. W ten sposób może skrócić czas potrzebny do faktycznego „odzyskania” nadwyżki podatku o około 30 dni. Stanie się tak w sytuacji gdy przedsiębiorca w następnym okresie rozliczeniowym będzie miał kwotę VATu należnego wyższą od podatku naliczonego w tym okresie.
Przykładowo- firma B rozlicza się miesięcznie. W październiku dokonała m.in. zakupu nowych regałów do sklepu. W związku z tym, że w tym miesiącu miała niską sprzedaż, powstała u niej kwota do zwrotu. Kwota ta zostanie wykazana w deklaracji składanej za październik. Przedsiębiorca może złożyć deklarację za ten miesiąc najwcześniej 2 listopada (1. jest dniem wolnym), jednak w praktyce jest to rzadka sytuacja, gdyż w większości przypadków potrzeba więcej czasu do zaksięgowania dokumentów za miniony miesiąc.
Najpóźniej deklaracja za ten okres rozliczeniowy musi być złożona do 26 listopada (obowiązujący termin to 25., jednak w listopadzie br. jest to niedziela, co oznacza że następuje przesunięcie terminu o jeden dzień). W takim przypadku, jeżeli zwrot nastąpi po 60 dniach, oznacza to, że pieniądze zostaną odzyskane dopiero 25. stycznia.
Składając deklarację 26 listopada przedsiębiorca jest już jednak wstępnie zorientowany czy w rozliczeniu za listopad wykaże kwotę do zapłaty, czy po raz kolejny powstanie nadwyżka. Jeżeli jest to miesiąc, w którym w uproszczeniu więcej było sprzedaży niż zakupów, powstanie kwota do zapłaty, którą trzeba będzie uregulować najpóźniej do 25. grudnia. W tym przypadku przedsiębiorca zamiast „zamrażać” pieniądze na dwa miesiące w oczekiwaniu na zwrot, przeniesie kwotę za październik do rozliczenia w następnym okresie rozliczeniowym, czyli w listopadzie.
Nie jest to jednak korzystne rozwiązanie dla tych przedsiębiorców, którzy wybrali kwartalne rozliczenie podatku. W ich przypadku przeniesienie nadwyżki do rozliczenia w następnym okresie rozliczeniowym oznacza faktyczne wydłużenie czasu, po którym „odzyskają” pieniądze.
Z tego rozwiązania nie skorzystają również te podmioty, które mają wysoki udział towarów eksportowych w sprzedaży z uwagi na objęcie eksportu stawką 0% (lub dokonują np. wewnątrzwspólnotowej sprzedaży towarów). W takich przypadkach powstaje permanentnie nadwyżka podatku naliczonego nad należnym.
W innych przypadkach, gdy przedsiębiorcy zależy na jak najszybszym dostępie do gotówki, może rozważyć wystąpienie o zwrot w terminie 25 dni. Tak krótki termin jest jednak uzależniony od spełnienia istotnych warunków. Po pierwsze kwoty podatku naliczonego wykazane w deklaracji muszą wynikać z faktur dokumentujących należności, które zostały w całości zapłacone (lub odpowiednio z zapłaconych, np. dokumentów celnych).
Po drugie, konieczne jest złożenie zabezpieczenia majątkowego, które może mieć formę gwarancji bankowej lub ubezpieczeniowej, poręczenia banku, weksla z poręczeniem wekslowym banku, czeku potwierdzonego przez krajowy bank wystawcy czeku albo papierów wartościowych na okaziciela o określonym terminie wykupu.
Źródło: money.pl
Facebook
Śledzik
Wykop
