Aktualność "Ulga w spłacie podatku nie zawsze jest pomocą publiczną"
Nawet
gdy ulga zostanie uznana za pomoc publiczną, w określonych
przypadkach możliwe będzie jej udzielenie w ramach tzw. pomocy de
minimis.
Zgodnie z Ordynacją podatkową (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 z późn. zm.), przedsiębiorcy można udzielić ulg w spłacie zobowiązań podatkowych, zarówno stanowiących pomoc publiczną, jak i niebędących taką pomocą. Ulgi stanowiące pomoc publiczną mogą być przyznawane jedynie w określonych podatkach, natomiast te które nie mają takiego charakteru- mogą być udzielane zawsze i na ogólnych zasadach.
Ulgi w spłacie podatków zasadniczo są traktowane jako pomoc udzielana przez Skarb Państwa lub samorząd przedsiębiorcom. Jednak o tym, co jest pomocą publiczną rozstrzygają ogólne postanowienia traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (art. 107 ust. 1). Zgodnie z nimi, niedozwoloną pomoc publiczną stanowi pomoc państwa, która zakłóca lub grozi zakłóceniem konkurencji poprzez sprzyjanie niektórym przedsiębiorcom lub produkcji niektórych towarów, o ile wpływa to na wymianę handlową pomiędzy państwami członkowskimi UE.
Udzielane przedsiębiorcom ulgi stanowią zatem pomoc publiczną tylko wówczas, gdy według racjonalnej oceny mogą negatywnie wpłynąć na funkcjonowanie wspólnego rynku. W konsekwencji, o pomocy publicznej nie można w ogóle mówić w przypadku ulg udzielanych przedsiębiorcom, prowadzącym działalność jedynie na rynku lokalnym.
Ulga w spłacie podatku może polegać na odroczeniu terminu płatności lub rozłożeniu na raty podatku albo zaległości podatkowej wraz z odsetkami za zwłokę, a także na umorzeniu zaległości i odsetek.
Taki przedsiębiorca już we wniosku o udzielenie ulgi może wskazać, że w jego ocenie wnioskowana ulga nie stanowi pomocy publicznej, gdyż w żaden sposób nie może realnie zakłócić wymiany handlowej wewnątrz UE.
Odmiennie będzie w przypadku przedsiębiorców prowadzących działalność na skalę międzynarodową, w stosunku do których (przy uwzględnieniu rozmiaru udzielanej im pomocy) można już rozważać, czy pomoc ta nie zakłóci wolnego handlu w UE.
Taka ocena jednak zawsze będzie wymagała analizy konkretnego przypadku. Ustalenie, czy ulga stanowi pomoc publiczną, jest co do zasady zadaniem organów podatkowych.
W przypadku ubiegania się o pomoc niestanowiącą pomocy publicznej, warunkiem jej uzyskania jest wykazanie, że nie występują okoliczności określone w unijnym traktacie. Nawet jeżeli ulga zostanie uznana za pomoc publiczną, w określonych przypadkach możliwe będzie jej udzielenie w ramach tzw. pomocy de minimis.
Przyjęto, że pomoc de minimis- czyli wsparcie do określonego kwotowo pułapu- może być udzielane przedsiębiorcom z pominięciem wymogów dotyczących pomocy publicznej.
Ponadto, obowiązki dokumentacyjne zależą od rodzaju pomocy, o jaką stara się przedsiębiorca. I tak w przypadku ulgi de minimis podatnik powinien przedstawić zaświadczenie, z którego będzie wynikać czy i w jakiej wysokości otrzymał już wcześniej taką pomoc w roku, w którym się o nią ubiega oraz w ciągu dwóch poprzednich lat podatkowych albo oświadczenie o wielkości pomocy de minimis otrzymanej w tym okresie. Ponadto podatnik jest obowiązany do złożenia za ostatnie trzy lata sprawozdań finansowych, o ile ma obowiązek ich sporządzania na mocy przepisów o rachunkowości.
Źródło: GP
Zgodnie z Ordynacją podatkową (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 z późn. zm.), przedsiębiorcy można udzielić ulg w spłacie zobowiązań podatkowych, zarówno stanowiących pomoc publiczną, jak i niebędących taką pomocą. Ulgi stanowiące pomoc publiczną mogą być przyznawane jedynie w określonych podatkach, natomiast te które nie mają takiego charakteru- mogą być udzielane zawsze i na ogólnych zasadach.
Ulgi w spłacie podatków zasadniczo są traktowane jako pomoc udzielana przez Skarb Państwa lub samorząd przedsiębiorcom. Jednak o tym, co jest pomocą publiczną rozstrzygają ogólne postanowienia traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (art. 107 ust. 1). Zgodnie z nimi, niedozwoloną pomoc publiczną stanowi pomoc państwa, która zakłóca lub grozi zakłóceniem konkurencji poprzez sprzyjanie niektórym przedsiębiorcom lub produkcji niektórych towarów, o ile wpływa to na wymianę handlową pomiędzy państwami członkowskimi UE.
Udzielane przedsiębiorcom ulgi stanowią zatem pomoc publiczną tylko wówczas, gdy według racjonalnej oceny mogą negatywnie wpłynąć na funkcjonowanie wspólnego rynku. W konsekwencji, o pomocy publicznej nie można w ogóle mówić w przypadku ulg udzielanych przedsiębiorcom, prowadzącym działalność jedynie na rynku lokalnym.
Ulga w spłacie podatku może polegać na odroczeniu terminu płatności lub rozłożeniu na raty podatku albo zaległości podatkowej wraz z odsetkami za zwłokę, a także na umorzeniu zaległości i odsetek.
Taki przedsiębiorca już we wniosku o udzielenie ulgi może wskazać, że w jego ocenie wnioskowana ulga nie stanowi pomocy publicznej, gdyż w żaden sposób nie może realnie zakłócić wymiany handlowej wewnątrz UE.
Odmiennie będzie w przypadku przedsiębiorców prowadzących działalność na skalę międzynarodową, w stosunku do których (przy uwzględnieniu rozmiaru udzielanej im pomocy) można już rozważać, czy pomoc ta nie zakłóci wolnego handlu w UE.
Taka ocena jednak zawsze będzie wymagała analizy konkretnego przypadku. Ustalenie, czy ulga stanowi pomoc publiczną, jest co do zasady zadaniem organów podatkowych.
W przypadku ubiegania się o pomoc niestanowiącą pomocy publicznej, warunkiem jej uzyskania jest wykazanie, że nie występują okoliczności określone w unijnym traktacie. Nawet jeżeli ulga zostanie uznana za pomoc publiczną, w określonych przypadkach możliwe będzie jej udzielenie w ramach tzw. pomocy de minimis.
Przyjęto, że pomoc de minimis- czyli wsparcie do określonego kwotowo pułapu- może być udzielane przedsiębiorcom z pominięciem wymogów dotyczących pomocy publicznej.
Ponadto, obowiązki dokumentacyjne zależą od rodzaju pomocy, o jaką stara się przedsiębiorca. I tak w przypadku ulgi de minimis podatnik powinien przedstawić zaświadczenie, z którego będzie wynikać czy i w jakiej wysokości otrzymał już wcześniej taką pomoc w roku, w którym się o nią ubiega oraz w ciągu dwóch poprzednich lat podatkowych albo oświadczenie o wielkości pomocy de minimis otrzymanej w tym okresie. Ponadto podatnik jest obowiązany do złożenia za ostatnie trzy lata sprawozdań finansowych, o ile ma obowiązek ich sporządzania na mocy przepisów o rachunkowości.
Źródło: GP
Facebook
Śledzik
Wykop
