Aktualność "Samochód używany intensywniej można szybciej rozliczyć w kosztach"
Ustalenie,
kiedy można uznać, że samochód jest używany bardziej
intensywnie jest ważne z punktu widzenia możliwości przyspieszenia
amortyzacji. Ustawodawca nie zdefiniował jednak tego pojęcia.
Pomocne może być kryterium przebiegu pojazdu.
Samochody stanowiący majątek przedsiębiorstwa, podlegają z zasady amortyzacji, czyli rozliczeniu zakupu w kosztach podatkowych w czasie. Wartość odpisów amortyzacyjnych ustalana jest według stawek określonych w wykazie rocznych stawek amortyzacyjnych, stanowiącym załącznik nr 1 do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym przyjmuje się, że ta wartość wynosi 20%. W konsekwencji, czas potrzebny do pełnego rozliczenia w kosztach podatkowych wydatku poniesionego na nabycie samochodu osobowego, ujętego w ewidencji środków trwałych przedsiębiorstwa, wynosi 60 miesięcy, czyli 5 lat.
Niekiedy zdarza się jednak, że wartość samochodu, wykorzystywanego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, spada znacznie szybciej. W takim przypadku przepisy prawa podatkowego przewidują możliwość skrócenia okresu amortyzacji poprzez podwyższenie stawki amortyzacji.
Jedną z takich sytuacji są pojazdy używane bardziej intensywnie lub wymagające szczególnej sprawności technicznej. Przedsiębiorcom przysługuje prawo do podwyższenia podanych w Wykazie stawek amortyzacyjnych wartości przewidzianych dla maszyn, urządzeń i środków transportu, z wyjątkiem morskiego taboru pływającego, używanych bardziej intensywnie w stosunku do warunków przeciętnych albo wymagających szczególnej sprawności technicznej. Należy przy tym podkreślić, że korekta stawki może nastąpić jedynie poprzez przemnożenie właściwej stawki amortyzacji, przez właściwy współczynnik.
Dla samochodów używanych bardziej intensywnie w stosunku do warunków przeciętnych albo wymagających szczególnej sprawności technicznej, maksymalna wartość współczynnika wynosi 1,4.
Niestety przepisy prawa podatkowego nie definiują jakie warunki pozwalają na zaklasyfikowanie danego środka trwałego do używanego bardziej intensywnie w stosunku do warunków przeciętnych. Takie wyjaśnienie istnieje w odniesieniu do maszyn, czy środków transportu wymagających szczególnej sprawności technicznej.
Przez maszyny, urządzenia i środki transportu wymagające szczególnej sprawności technicznej, o których mowa w art. 22 i ust. 2 pkt. 2 ustawy, rozumie się te obiekty, które są używane w pracy na trzy zmiany, mimo że nie działają ze swej istoty w ruchu ciągłym, używane w warunkach terenowych, w warunkach leśnych, pod ziemią lub innych wskazujących na bardziej intensywne zużycie.
Konieczne zatem jest ustalenie w pierwszej kolejności, jakie zasady korzystania samochodów osobowych można uznać za przeciętne.
Najczęściej używanym w praktyce wyznacznikiem intensywności wykorzystania pojazdu jest roczny przebieg. Szereg analiz różnego rodzaju specjalistycznych źródeł wskazuje, że samochody w Polsce przejeżdżają przeciętnie około 30 000 km rocznie. W związku z powyższym, zasadnym wydaje się przyjęcie założenia, że w przypadku, gdy roczny przebieg pojazdu jest wyższy, np. przekracza 50 000 km, to jest on eksploatowany w sposób bardziej intensywny niż przeciętnie, co w konsekwencji pozwala na zastosowanie podwyższonej stawki amortyzacji.
Ponadto jest istotne, aby podkreślić, że gdy są spełnione warunki, decyzja o zastosowaniu podwyższonej stawki amortyzacji zależy wyłącznie od preferencji przedsiębiorcy. Może on podwyższać stawki dla środków trwałych bądź rezygnować z ich stosowania począwszy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym te środki zostały wprowadzone do ewidencji, albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego. Co ważne, prawo do zastosowania podwyższonej stawki amortyzacji samochodu z tytułu bardziej intensywnego używania pojazdu, przysługuje tylko w okresie, gdy pojazd był wykorzystywany ponad ogólnie przyjętą normę. W razie wystąpienia bądź ustania warunków uzasadniających podwyższenie stawki, ulega ona odpowiednio podwyższeniu albo obniżeniu od miesiąca następującego po miesiącu, w którym zaistniały okoliczności uzasadniające te zmiany.
Źródło: GP
Samochody stanowiący majątek przedsiębiorstwa, podlegają z zasady amortyzacji, czyli rozliczeniu zakupu w kosztach podatkowych w czasie. Wartość odpisów amortyzacyjnych ustalana jest według stawek określonych w wykazie rocznych stawek amortyzacyjnych, stanowiącym załącznik nr 1 do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym przyjmuje się, że ta wartość wynosi 20%. W konsekwencji, czas potrzebny do pełnego rozliczenia w kosztach podatkowych wydatku poniesionego na nabycie samochodu osobowego, ujętego w ewidencji środków trwałych przedsiębiorstwa, wynosi 60 miesięcy, czyli 5 lat.
Niekiedy zdarza się jednak, że wartość samochodu, wykorzystywanego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, spada znacznie szybciej. W takim przypadku przepisy prawa podatkowego przewidują możliwość skrócenia okresu amortyzacji poprzez podwyższenie stawki amortyzacji.
Jedną z takich sytuacji są pojazdy używane bardziej intensywnie lub wymagające szczególnej sprawności technicznej. Przedsiębiorcom przysługuje prawo do podwyższenia podanych w Wykazie stawek amortyzacyjnych wartości przewidzianych dla maszyn, urządzeń i środków transportu, z wyjątkiem morskiego taboru pływającego, używanych bardziej intensywnie w stosunku do warunków przeciętnych albo wymagających szczególnej sprawności technicznej. Należy przy tym podkreślić, że korekta stawki może nastąpić jedynie poprzez przemnożenie właściwej stawki amortyzacji, przez właściwy współczynnik.
Dla samochodów używanych bardziej intensywnie w stosunku do warunków przeciętnych albo wymagających szczególnej sprawności technicznej, maksymalna wartość współczynnika wynosi 1,4.
Niestety przepisy prawa podatkowego nie definiują jakie warunki pozwalają na zaklasyfikowanie danego środka trwałego do używanego bardziej intensywnie w stosunku do warunków przeciętnych. Takie wyjaśnienie istnieje w odniesieniu do maszyn, czy środków transportu wymagających szczególnej sprawności technicznej.
Przez maszyny, urządzenia i środki transportu wymagające szczególnej sprawności technicznej, o których mowa w art. 22 i ust. 2 pkt. 2 ustawy, rozumie się te obiekty, które są używane w pracy na trzy zmiany, mimo że nie działają ze swej istoty w ruchu ciągłym, używane w warunkach terenowych, w warunkach leśnych, pod ziemią lub innych wskazujących na bardziej intensywne zużycie.
Konieczne zatem jest ustalenie w pierwszej kolejności, jakie zasady korzystania samochodów osobowych można uznać za przeciętne.
Najczęściej używanym w praktyce wyznacznikiem intensywności wykorzystania pojazdu jest roczny przebieg. Szereg analiz różnego rodzaju specjalistycznych źródeł wskazuje, że samochody w Polsce przejeżdżają przeciętnie około 30 000 km rocznie. W związku z powyższym, zasadnym wydaje się przyjęcie założenia, że w przypadku, gdy roczny przebieg pojazdu jest wyższy, np. przekracza 50 000 km, to jest on eksploatowany w sposób bardziej intensywny niż przeciętnie, co w konsekwencji pozwala na zastosowanie podwyższonej stawki amortyzacji.
Ponadto jest istotne, aby podkreślić, że gdy są spełnione warunki, decyzja o zastosowaniu podwyższonej stawki amortyzacji zależy wyłącznie od preferencji przedsiębiorcy. Może on podwyższać stawki dla środków trwałych bądź rezygnować z ich stosowania począwszy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym te środki zostały wprowadzone do ewidencji, albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego. Co ważne, prawo do zastosowania podwyższonej stawki amortyzacji samochodu z tytułu bardziej intensywnego używania pojazdu, przysługuje tylko w okresie, gdy pojazd był wykorzystywany ponad ogólnie przyjętą normę. W razie wystąpienia bądź ustania warunków uzasadniających podwyższenie stawki, ulega ona odpowiednio podwyższeniu albo obniżeniu od miesiąca następującego po miesiącu, w którym zaistniały okoliczności uzasadniające te zmiany.
Źródło: GP
Facebook
Śledzik
Wykop
