Aktualność "Cena nabycia a wartość rynkowa przy amortyzacji"
Wartość
początkowa zakupionej maszyny to nie tylko cena zapłacona
sprzedawcy. Trzeba w niej uwzględnić także inne opłaty naliczone
do dnia przekazania do używania. Gdy nie ma możliwości ustalenia
ceny nabycia, wówczas konieczna jest wycena dokonana według
cen rynkowych.
Przedsiębiorca nabywając środek trwały nie może z zasady kosztu zakupu rozliczyć jednorazowo podatku. Konieczna jest amortyzacja, czyli stopniowe zaliczenie wydatku do kosztów podatkowych, przez dokonywanie tzw. odpisów amortyzacyjnych. Podstawą do ustalenia ich wysokości jest wartość początkowa środka trwałego.
Środek trwały to budynki, jak i maszyny, urządzenia, środki transportu, ale też inne przedmioty. Decydującym jest przewidywany okres używania i przeznaczenie na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej. Jeśli zakupione rzeczy firma zamierza używać dłużej niż rok, to będzie to środek trwały.
Ustalenie wartości początkowej maszyny, wykorzystywanej w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, stanowi kluczowy element w przypadku rozliczania w czasie kosztu poniesionego w związku z odpłatnym nabyciem składnika majątku. Stanowi bowiem wielkość, na podstawie której ustala się kwoty odpisów amortyzacyjnych, zaliczanych do kosztów podatkowych.
Maszyny i inne urządzenia to wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą, środki trwałe stanowiące nabytą własność lub współwłasność kompletną, jak również zdatną do użytku w dniu przyjęcia do używania. Ponadto przewidywany okres używania środków trwałych winien być dłuższy niż rok.
Za wartość początkową środka trwałego, nabytego w drodze zakupu, uważa się z zasady cenę jego nabycia. Warto w tym miejscu przypomnieć, iż cena nabycia to wskazana na dokumencie sprzedaży kwota należna zbywcy, powiększona o koszty związane z transakcją zakupu, naliczone do przekazania środka trwałego do używania.
Można zatem powiedzieć, iż cena nabycia stanowi sumę kwoty wykazanej na fakturze i sumy dodatkowych wydatków, towarzyszących zawartej transakcji, takich jak np. koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek oraz prowizji. Ponadto, w przypadku importu cena nabycia obejmuje dodatkowo opłacone cło, jak również podatek akcyzowy od importu składników majątku.
Podatnik powinien jednak pamiętać, że kwota ta podlega pomniejszeniu o wartość podatku od towarów i usług, pod warunkiem że nabywcy przysługiwało prawo do obniżenia wartości podatku należnego o podatek naliczony albo zwrotu różnicy podatku.
Sytuacja komplikuje się w momencie, gdy ustalenie ceny nabycia środków trwałych czy też ich części, nabytych przez podatników przed dniem założenia ewidencji lub sporządzenia stosownego wykazu składników majątku firmy, jest niemożliwe.
W takim przypadku, wartość początkową tychże środków z zasady przyjmuje się w wysokości wynikającej z wyceny dokonanej przez przedsiębiorcę, z uwzględnieniem cen rynkowych środków trwałych tego samego rodzaju z grudnia roku poprzedzającego rok założenia ewidencji lub sporządzenia wykazu a także stanu i stopnia ich zużycia.
Oznacza to, iż ustalenie wartości początkowej maszyny nabytej w drodze transakcji zakupu na podstawie wyceny dokonanej przez przedsiębiorcę jest dopuszczalna jedynie w przypadku, gdy nie można ustalić jego ceny nabycia.
Gdy nabyty środek trwały stanowi współwłasność przedsiębiorcy, wartość początkową ustala się w proporcji jego wartości adekwatnej do udziału we własności zakupionej maszyny albo innego środka trwałego.
Wyjątek od tej zasady stanowią środki trwałe, stanowiące wspólność majątkową małżonków, chyba że są wykorzystywane w działalności gospodarczej prowadzonej odrębnie, zarówno przez męża jak i żonę.
Źródło: GP
Przedsiębiorca nabywając środek trwały nie może z zasady kosztu zakupu rozliczyć jednorazowo podatku. Konieczna jest amortyzacja, czyli stopniowe zaliczenie wydatku do kosztów podatkowych, przez dokonywanie tzw. odpisów amortyzacyjnych. Podstawą do ustalenia ich wysokości jest wartość początkowa środka trwałego.
Środek trwały to budynki, jak i maszyny, urządzenia, środki transportu, ale też inne przedmioty. Decydującym jest przewidywany okres używania i przeznaczenie na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej. Jeśli zakupione rzeczy firma zamierza używać dłużej niż rok, to będzie to środek trwały.
Ustalenie wartości początkowej maszyny, wykorzystywanej w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, stanowi kluczowy element w przypadku rozliczania w czasie kosztu poniesionego w związku z odpłatnym nabyciem składnika majątku. Stanowi bowiem wielkość, na podstawie której ustala się kwoty odpisów amortyzacyjnych, zaliczanych do kosztów podatkowych.
Maszyny i inne urządzenia to wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą, środki trwałe stanowiące nabytą własność lub współwłasność kompletną, jak również zdatną do użytku w dniu przyjęcia do używania. Ponadto przewidywany okres używania środków trwałych winien być dłuższy niż rok.
Za wartość początkową środka trwałego, nabytego w drodze zakupu, uważa się z zasady cenę jego nabycia. Warto w tym miejscu przypomnieć, iż cena nabycia to wskazana na dokumencie sprzedaży kwota należna zbywcy, powiększona o koszty związane z transakcją zakupu, naliczone do przekazania środka trwałego do używania.
Można zatem powiedzieć, iż cena nabycia stanowi sumę kwoty wykazanej na fakturze i sumy dodatkowych wydatków, towarzyszących zawartej transakcji, takich jak np. koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek oraz prowizji. Ponadto, w przypadku importu cena nabycia obejmuje dodatkowo opłacone cło, jak również podatek akcyzowy od importu składników majątku.
Podatnik powinien jednak pamiętać, że kwota ta podlega pomniejszeniu o wartość podatku od towarów i usług, pod warunkiem że nabywcy przysługiwało prawo do obniżenia wartości podatku należnego o podatek naliczony albo zwrotu różnicy podatku.
Sytuacja komplikuje się w momencie, gdy ustalenie ceny nabycia środków trwałych czy też ich części, nabytych przez podatników przed dniem założenia ewidencji lub sporządzenia stosownego wykazu składników majątku firmy, jest niemożliwe.
W takim przypadku, wartość początkową tychże środków z zasady przyjmuje się w wysokości wynikającej z wyceny dokonanej przez przedsiębiorcę, z uwzględnieniem cen rynkowych środków trwałych tego samego rodzaju z grudnia roku poprzedzającego rok założenia ewidencji lub sporządzenia wykazu a także stanu i stopnia ich zużycia.
Oznacza to, iż ustalenie wartości początkowej maszyny nabytej w drodze transakcji zakupu na podstawie wyceny dokonanej przez przedsiębiorcę jest dopuszczalna jedynie w przypadku, gdy nie można ustalić jego ceny nabycia.
Gdy nabyty środek trwały stanowi współwłasność przedsiębiorcy, wartość początkową ustala się w proporcji jego wartości adekwatnej do udziału we własności zakupionej maszyny albo innego środka trwałego.
Wyjątek od tej zasady stanowią środki trwałe, stanowiące wspólność majątkową małżonków, chyba że są wykorzystywane w działalności gospodarczej prowadzonej odrębnie, zarówno przez męża jak i żonę.
Źródło: GP
Facebook
Śledzik
Wykop
