Aktualność "Przychód z działalności gospodarczej powstanie nawet bez otrzymania zapłaty"
Przychód
z działalności gospodarczej powstaje z dniem wykonania usługi lub
wydania rzeczy. Jednak, gdy przedsiębiorca wcześniej otrzyma
wynagrodzenie to musi wziąć pod uwagę datę zapłaty.
Moment powstania przychodu z działalności gospodarczej to kluczowa informacja dla przedsiębiorców. Pozwala ona na właściwe zaewidencjonowanie, a w konsekwencji poprawne rozliczenie podatku dochodowego z tytułu przychodów uzyskanych w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą.
Przychodem z działalności gospodarczej są określane kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. Ponadto, w przypadku czynnych podatników VAT, dokonujących sprzedaży towarów i usług, za przychód z tej sprzedaży uważa się kwotę wykazaną na rachunku bądź fakturze, pomniejszoną o wartość podatku należnego.
Ze względu na szeroki zakres pojęcia przychodu z działalności gospodarczej, przepisy prawa podatkowego nie przewidują jedynej, uniwersalnej zasady służącej do ustalania momentu powstania przychodu, podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym, w związku z czym konieczna jest znajomość nie tylko alternatywnych regulacji, ale także przesłanek warunkujących zastosowanie każdej z nich.
Z zasady za datę powstania przychodu uważa się dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi, nie później jednakże niż dzień:
W odniesieniu do usług określanych mianem ciągłych zastosowanie znajdują zupełnie inne zasady ustalania momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu uzyskanego przychodu.
Za usługę ciągłą uważa się świadczenie polegające na stałym, ciągłym, trwającym stale, powtarzalnym zachowaniu strony zobowiązanej do świadczenia, np. najem, dzierżawa lub umowa o podobnym charakterze, jak i codzienna dostawa towarów.
W przypadku, w którym strony umowy ustalą, iż usługa jest rozliczana w okresach rozliczeniowych ,za datę powstania przychodu uznaje się ostatni dzień okresu rozliczeniowego określonego w umowie lub na wystawionej fakturze, nie rzadziej jednak niż raz w roku. Wartym podkreślenia wydaje się ponadto fakt, iż regulacja ta znajduje zastosowanie także w odniesieniu do dostawy energii elektrycznej oraz cieplnej, jak również gazu przewodowego.
Znaczy to, iż w sytuacji gdy postanowienia umowy, która jest wykonywana stale, w dłuższym określonym bądź nieokreślonym czasie przewidują, iż wynagrodzenie wypłacane będzie w okresach rozliczeniowych, to przychód z tytułu usług wykonywanych w ramach tej umowy powstaje zawsze w ostatnim dniu okresu wskazanego w umowie (lub na fakturze) jako okres rozliczeniowy.
Reasumując warto podkreślić, iż w razie uzyskania przychodu z działalności gospodarczej, w odniesieniu do którego nie można zastosować żadnej z przedstawionych powyżej regulacji, za datę jego powstania uznaje się dzień otrzymania środków pieniężnych. Przykładem takiej sytuacji jest powstanie przysporzenia majątkowego z tytułu kary umownej, która nie wynika wprost ze świadczonych usług lub sprzedanych towarów.
Źródło: GP
Moment powstania przychodu z działalności gospodarczej to kluczowa informacja dla przedsiębiorców. Pozwala ona na właściwe zaewidencjonowanie, a w konsekwencji poprawne rozliczenie podatku dochodowego z tytułu przychodów uzyskanych w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą.
Przychodem z działalności gospodarczej są określane kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. Ponadto, w przypadku czynnych podatników VAT, dokonujących sprzedaży towarów i usług, za przychód z tej sprzedaży uważa się kwotę wykazaną na rachunku bądź fakturze, pomniejszoną o wartość podatku należnego.
Ze względu na szeroki zakres pojęcia przychodu z działalności gospodarczej, przepisy prawa podatkowego nie przewidują jedynej, uniwersalnej zasady służącej do ustalania momentu powstania przychodu, podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym, w związku z czym konieczna jest znajomość nie tylko alternatywnych regulacji, ale także przesłanek warunkujących zastosowanie każdej z nich.
Z zasady za datę powstania przychodu uważa się dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi, nie później jednakże niż dzień:
- wystawienia faktury
- uregulowania należności
W odniesieniu do usług określanych mianem ciągłych zastosowanie znajdują zupełnie inne zasady ustalania momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu uzyskanego przychodu.
Za usługę ciągłą uważa się świadczenie polegające na stałym, ciągłym, trwającym stale, powtarzalnym zachowaniu strony zobowiązanej do świadczenia, np. najem, dzierżawa lub umowa o podobnym charakterze, jak i codzienna dostawa towarów.
W przypadku, w którym strony umowy ustalą, iż usługa jest rozliczana w okresach rozliczeniowych ,za datę powstania przychodu uznaje się ostatni dzień okresu rozliczeniowego określonego w umowie lub na wystawionej fakturze, nie rzadziej jednak niż raz w roku. Wartym podkreślenia wydaje się ponadto fakt, iż regulacja ta znajduje zastosowanie także w odniesieniu do dostawy energii elektrycznej oraz cieplnej, jak również gazu przewodowego.
Znaczy to, iż w sytuacji gdy postanowienia umowy, która jest wykonywana stale, w dłuższym określonym bądź nieokreślonym czasie przewidują, iż wynagrodzenie wypłacane będzie w okresach rozliczeniowych, to przychód z tytułu usług wykonywanych w ramach tej umowy powstaje zawsze w ostatnim dniu okresu wskazanego w umowie (lub na fakturze) jako okres rozliczeniowy.
Reasumując warto podkreślić, iż w razie uzyskania przychodu z działalności gospodarczej, w odniesieniu do którego nie można zastosować żadnej z przedstawionych powyżej regulacji, za datę jego powstania uznaje się dzień otrzymania środków pieniężnych. Przykładem takiej sytuacji jest powstanie przysporzenia majątkowego z tytułu kary umownej, która nie wynika wprost ze świadczonych usług lub sprzedanych towarów.
Źródło: GP
Facebook
Śledzik
Wykop
