Aktualność "Rozliczenie zatrudnionych w ramach praktyki"
Realia
rynku pracy sprawiają, że coraz większa grupa studentów i
absolwentów decyduje się rozpocząć karierę zawodową od
praktyk. Z punktu widzenia prawa rodzimego, taka forma zatrudnienia
ma szczególny status.
Status praktykanta przysługuje jedynie tym osobom, które spełniają wymogi przewidziane przez Ustawę o praktykach absolwenckich. Otóż w rozumieniu tego aktu prawnego, praktykantem jest osoba, która:
Warto pamiętać, że polskie prawo dopuszcza możliwość odpłatnego zatrudnienia praktykanta. Kwota wypłacana takiej osobie nie może jednak przekroczyć dwukrotności minimalnego wynagrodzenia, które zostało przewidziane na dany rok. Oznacza to, że w 2012r. praktykant ma prawo maksymalnie zarobić 3000 zł brutto.
Wzrastającą popularnością cieszą się tzw. praktyki zdalne. Ustawa mówiąca o praktykach absolwenckich nie zawiera jednak żadnych zapisów, które zabraniałyby oferowania praktyk w formie zdalnej.
Wszelkie uzgodnienia pomiędzy stroną oferującą praktyki a praktykantem, muszą mieć formę pisemnej umowy- ustne deklaracje nie są wiążące. Przedsiębiorca sporządzający umowę praktyk powinien dopilnować, aby znalazły się w niej następujące elementy:
Rozwiązanie umowy dotyczącej praktyk wymaga formy pisemnej. W przypadku, gdy praktykant nie otrzymuje wynagrodzenia, dokonuje się ono ze skutkiem natychmiastowym. W innym razie, obydwu stronom przysługuje 7- dniowy okres wypowiedzenia.
Praktyki może zorganizować zarówno osoba fizyczna (przedsiębiorca) jak i osoba prawna (spółka prawa handlowego). Przyjęcie praktykanta generuje następujące obowiązki:
Obowiązujące prawo podatkowe stanowi, że wartość zaświadczeń otrzymanych nieodpłatnie (w tym pracy) stanowi przychód podatkowy przedsiębiorcy. Powinien on zostać zaewidencjonowany w kolumnie numer 8 KPiR.
Przedsiębiorcy dość często zastanawiają się, czy zatrudnienie praktykanta wiąże się z obowiązkiem płacenia składek ZUS z tytułu ubezpieczenia społecznego lub zdrowotnego. Ten aspekt może budzić wątpliwości zwłaszcza, gdy osoba podejmująca praktyki otrzymuje wynagrodzenie. Okazuje się jednak, że niezależnie od przewidywanej formy wzajemnych rozliczeń, nie trzeba odprowadzać składek ZUS za praktykanta, pod warunkiem że praktyka spełnia ustawowe wymogi. Należy jednak pamiętać, że wynagrodzenie dla praktykanta wiąże się z koniecznością opłacania podatku dochodowego. Wpłaca się go w formie miesięcznych zaliczek.
Źródło: money.pl
Status praktykanta przysługuje jedynie tym osobom, które spełniają wymogi przewidziane przez Ustawę o praktykach absolwenckich. Otóż w rozumieniu tego aktu prawnego, praktykantem jest osoba, która:
- nie przekroczyła 30. roku życia
- ukończyła przynajmniej gimnazjum
- chce uzyskać umiejętności oraz doświadczenie przydatne w przyszłej pracy.
Warto pamiętać, że polskie prawo dopuszcza możliwość odpłatnego zatrudnienia praktykanta. Kwota wypłacana takiej osobie nie może jednak przekroczyć dwukrotności minimalnego wynagrodzenia, które zostało przewidziane na dany rok. Oznacza to, że w 2012r. praktykant ma prawo maksymalnie zarobić 3000 zł brutto.
Wzrastającą popularnością cieszą się tzw. praktyki zdalne. Ustawa mówiąca o praktykach absolwenckich nie zawiera jednak żadnych zapisów, które zabraniałyby oferowania praktyk w formie zdalnej.
Wszelkie uzgodnienia pomiędzy stroną oferującą praktyki a praktykantem, muszą mieć formę pisemnej umowy- ustne deklaracje nie są wiążące. Przedsiębiorca sporządzający umowę praktyk powinien dopilnować, aby znalazły się w niej następujące elementy:
- rodzaj pracy, którą będzie wykonywał praktykant,
- okres odbywania praktyki (nie może on przekroczyć trzech miesięcy)
- tygodniowy wymiar czasu pracy
- wysokość ewentualnego świadczenia pieniężnego.
Rozwiązanie umowy dotyczącej praktyk wymaga formy pisemnej. W przypadku, gdy praktykant nie otrzymuje wynagrodzenia, dokonuje się ono ze skutkiem natychmiastowym. W innym razie, obydwu stronom przysługuje 7- dniowy okres wypowiedzenia.
Praktyki może zorganizować zarówno osoba fizyczna (przedsiębiorca) jak i osoba prawna (spółka prawa handlowego). Przyjęcie praktykanta generuje następujące obowiązki:
- zapewnienie bezpiecznych oraz higienicznych warunków nauki zawodu- prace wymienione przez Ministra Pracy i Polityki Socjalnej jako szczególnie niebezpieczne nie mogą być wykonywane w ramach praktyk
- wydanie odpowiednich środków ochrony indywidualnej (np. odzieży roboczej), jeśli zachodzi taka potrzeba
- przekazanie na wniosek osoby odbywającej praktyki pisemnego potwierdzenia o rodzaju wykonywanej pracy oraz nabytych umiejętnościach
- równego traktowania i zakazu dyskryminacji
- limitu czasu pracy (maksymalnie 8 godzin dziennie, 40 godzin tygodniowo)
- limitu godzin nadliczbowych (tygodniowy czas pracy wraz z godzinami nadliczbowymi nie może przekraczać przeciętnie 48 godzin)
- minimalnego odpoczynku dobowego oraz tygodniowego (odpowiednio 11 oraz 35 godzin)
- wliczanej do czasu pracy przerwy (wynosi ona kwadrans, jeżeli dobowy wymiar czasu pracy przekracza 6 godzin)
Obowiązujące prawo podatkowe stanowi, że wartość zaświadczeń otrzymanych nieodpłatnie (w tym pracy) stanowi przychód podatkowy przedsiębiorcy. Powinien on zostać zaewidencjonowany w kolumnie numer 8 KPiR.
Przedsiębiorcy dość często zastanawiają się, czy zatrudnienie praktykanta wiąże się z obowiązkiem płacenia składek ZUS z tytułu ubezpieczenia społecznego lub zdrowotnego. Ten aspekt może budzić wątpliwości zwłaszcza, gdy osoba podejmująca praktyki otrzymuje wynagrodzenie. Okazuje się jednak, że niezależnie od przewidywanej formy wzajemnych rozliczeń, nie trzeba odprowadzać składek ZUS za praktykanta, pod warunkiem że praktyka spełnia ustawowe wymogi. Należy jednak pamiętać, że wynagrodzenie dla praktykanta wiąże się z koniecznością opłacania podatku dochodowego. Wpłaca się go w formie miesięcznych zaliczek.
Źródło: money.pl
Facebook
Śledzik
Wykop
