Aktualność "Rolnicy nie prowadzą ksiąg rachunkowych"
Gospodarstwa
osób fizycznych, których obroty przekroczą 1,2 mln euro, muszą
założyć ewidencję księgową. W praktyce tego jednak nie robią.
Art. 2 ust. 1 ustawy o rachunkowości (t.j. Dz.U. z 2009 r. nr 152, poz. 1223 z późn. zm.) wskazuje jednostki, które mają obowiązek prowadzenia ksiąg rachunkowych. Obowiązek ten zależy od tego, w jakiej formie prawnej jednostka prowadzi działalność z uwzględnieniem wielkości przychodów w odniesieniu do osób fizycznych, spółek jawnych osób fizycznych i spółek partnerskich, a nie od przedmiotu działalności lub sposobu jej opodatkowania.
Zatem osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych i spółki partnerskie mają obowiązek stosowania przepisów ustawy o rachunkowości, jeśli ich przychody netto ze sprzedaży towarów, produktów i operacji finansowych za poprzedni rok obrotowy wynosiły co najmniej równowartość w polskiej walucie 1,2 mln euro. Dotyczy to również działalności rolniczej.
Jest to jednak jedynie teoria, nie mająca żadnego odzwierciedlenia w praktyce. W świetle obecnych przepisów działalność rolnicza nie jest uznawana za działalność gospodarczą. Na tej podstawie rolnicy doszli do wniosku, że nie muszą prowadzić rachunkowości, jeśli prowadzą gospodarstwa indywidualne z przekroczonym limitem obrotów 1,2 mln euro.
Według szacunków Instytutu Ekonomiki Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej, liczba gospodarstw indywidualnych osiągających ten limit obrotów wynosi ok. 200.
W przepisach istnieje więcej niż 10 definicji gospodarstwa rolnego, po 5 definicji działalności rolniczej i rolnika. Uporządkowanie zatem tego stanu nie wydaje się łatwa. Trzeba również brać pod uwagę wiele powiązań z innymi aktami wykonawczymi. Dlatego interpretacja przepisu dotyczącego prowadzenia ksiąg przyjęta przez rolników wydaje się właściwa.
Rolnicy indywidualni nie mają obowiązku ustalania podstawy opodatkowania na podstawie jakichkolwiek danych księgowych. Podatek rolny jest wyznaczany na podstawie zasobów posiadanej ziemi rolniczej. I to stanowiło przesłankę dla ich wyłączenia z obowiązku ustawowego prowadzenia rachunkowości, gdy obroty w ramach działalności rolniczej przekraczają równowartość 1,2 mln euro.
Według niektórych ekspertów, z przepisów o rachunkowości wynika obowiązek prowadzenia ksiąg rachunkowych również przez rolników, o ile ich przychody przekroczyły podane tam wielkości. Co więcej, dla ustalenia obowiązku powadzenia ksiąg rachunkowych nie ma znaczenia kwestia opodatkowania- błędem jest bowiem sprowadzanie rachunkowości jedynie do funkcji fiskalnej.
Przepisy ustawy o rachunkowości są normami o równorzędnym znaczeniu w systemie prawnym i z faktu podlegania lub nie obowiązkowi podatkowemu nie wynikają żadne wytyczne dla oceny wypełnienia lub zaniechania wypełnienia nakazów określonych w odrębnym podsystemie prawa.
Myląca nieco w tym zakresie może być pobieżna lektura uzasadnienia uchwały z 17 stycznia 2011 r. (sygn. akt I FPS 2/10), w której wprawdzie NSA wyraził pogląd, że podatnicy podatku dochodowego od osób fizycznych uzyskujący przychody z działów specjalnych produkcji rolnej nie mają obowiązku prowadzenia ksiąg rachunkowych, ale dotyczyło to wyłącznie ksiąg, o których mowa w art. 24a ust. 1 i ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tym samym uchwała ta przesądza wyłącznie o kwestiach podatkowych, nie ingerując w obowiązki wynikające z ustawy o rachunkowości. Paradoksalnie warto też zauważyć, że omawiana uchwała jest zawężona wyłącznie do tzw. działów specjalnych produkcji rolnej, nie próbując nawet odnieść się do przychodów z klasycznej działalności rolniczej, które nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.
Oczywiście warto pytać, czy ustawodawca, konstruując katalog jednostek zobowiązanych do stosowania ustawy o rachunkowości nie pominął jedynie przypadkiem rolników.
Wydaje się jednak, że tego typu argumentacja jest z góry skazana na porażkę- szczególnie w obliczu określonych ustawą o rachunkowości sankcji za nieprowadzenie ksiąg rachunkowych lub niesporządzenie sprawozdania finansowego.
Źródło: GP
Art. 2 ust. 1 ustawy o rachunkowości (t.j. Dz.U. z 2009 r. nr 152, poz. 1223 z późn. zm.) wskazuje jednostki, które mają obowiązek prowadzenia ksiąg rachunkowych. Obowiązek ten zależy od tego, w jakiej formie prawnej jednostka prowadzi działalność z uwzględnieniem wielkości przychodów w odniesieniu do osób fizycznych, spółek jawnych osób fizycznych i spółek partnerskich, a nie od przedmiotu działalności lub sposobu jej opodatkowania.
Zatem osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych i spółki partnerskie mają obowiązek stosowania przepisów ustawy o rachunkowości, jeśli ich przychody netto ze sprzedaży towarów, produktów i operacji finansowych za poprzedni rok obrotowy wynosiły co najmniej równowartość w polskiej walucie 1,2 mln euro. Dotyczy to również działalności rolniczej.
Jest to jednak jedynie teoria, nie mająca żadnego odzwierciedlenia w praktyce. W świetle obecnych przepisów działalność rolnicza nie jest uznawana za działalność gospodarczą. Na tej podstawie rolnicy doszli do wniosku, że nie muszą prowadzić rachunkowości, jeśli prowadzą gospodarstwa indywidualne z przekroczonym limitem obrotów 1,2 mln euro.
Według szacunków Instytutu Ekonomiki Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej, liczba gospodarstw indywidualnych osiągających ten limit obrotów wynosi ok. 200.
W przepisach istnieje więcej niż 10 definicji gospodarstwa rolnego, po 5 definicji działalności rolniczej i rolnika. Uporządkowanie zatem tego stanu nie wydaje się łatwa. Trzeba również brać pod uwagę wiele powiązań z innymi aktami wykonawczymi. Dlatego interpretacja przepisu dotyczącego prowadzenia ksiąg przyjęta przez rolników wydaje się właściwa.
Rolnicy indywidualni nie mają obowiązku ustalania podstawy opodatkowania na podstawie jakichkolwiek danych księgowych. Podatek rolny jest wyznaczany na podstawie zasobów posiadanej ziemi rolniczej. I to stanowiło przesłankę dla ich wyłączenia z obowiązku ustawowego prowadzenia rachunkowości, gdy obroty w ramach działalności rolniczej przekraczają równowartość 1,2 mln euro.
Według niektórych ekspertów, z przepisów o rachunkowości wynika obowiązek prowadzenia ksiąg rachunkowych również przez rolników, o ile ich przychody przekroczyły podane tam wielkości. Co więcej, dla ustalenia obowiązku powadzenia ksiąg rachunkowych nie ma znaczenia kwestia opodatkowania- błędem jest bowiem sprowadzanie rachunkowości jedynie do funkcji fiskalnej.
Przepisy ustawy o rachunkowości są normami o równorzędnym znaczeniu w systemie prawnym i z faktu podlegania lub nie obowiązkowi podatkowemu nie wynikają żadne wytyczne dla oceny wypełnienia lub zaniechania wypełnienia nakazów określonych w odrębnym podsystemie prawa.
Myląca nieco w tym zakresie może być pobieżna lektura uzasadnienia uchwały z 17 stycznia 2011 r. (sygn. akt I FPS 2/10), w której wprawdzie NSA wyraził pogląd, że podatnicy podatku dochodowego od osób fizycznych uzyskujący przychody z działów specjalnych produkcji rolnej nie mają obowiązku prowadzenia ksiąg rachunkowych, ale dotyczyło to wyłącznie ksiąg, o których mowa w art. 24a ust. 1 i ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tym samym uchwała ta przesądza wyłącznie o kwestiach podatkowych, nie ingerując w obowiązki wynikające z ustawy o rachunkowości. Paradoksalnie warto też zauważyć, że omawiana uchwała jest zawężona wyłącznie do tzw. działów specjalnych produkcji rolnej, nie próbując nawet odnieść się do przychodów z klasycznej działalności rolniczej, które nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.
Oczywiście warto pytać, czy ustawodawca, konstruując katalog jednostek zobowiązanych do stosowania ustawy o rachunkowości nie pominął jedynie przypadkiem rolników.
Wydaje się jednak, że tego typu argumentacja jest z góry skazana na porażkę- szczególnie w obliczu określonych ustawą o rachunkowości sankcji za nieprowadzenie ksiąg rachunkowych lub niesporządzenie sprawozdania finansowego.
Źródło: GP
Facebook
Śledzik
Wykop
