Aktualność "Na zwrot nadpłaty z PIT trzeba czekać nawet do 3 miesięcy"
Fiskus
ma maksymalnie 3 miesiące na zwrot nadpłaty podatku. Wiele zależy
od tego, kiedy podatnik złożył PIT, gdyż od tego dnia zaczyna
obowiązywać ten okres.
30 kwietnia to ostatni termin na dokonanie rozliczenia podatkowego. Do tego bowiem dnia, zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy są zobowiązani są dostarczyć do właściwego urzędu skarbowego wypełnione zeznanie podatkowe celem rozliczenia podatku od dochodu uzyskanego w trakcie trwania minionego roku. W przypadku gdy w deklaracji podatkowej zostanie wykazana nadpłata, przysługuje prawo do zwrotu pieniędzy.
Jeżeli z wypełnionego formularza wynika nadpłata podatku, podatnicy mogą liczyć na zwrot stosownej kwoty w ciągu 3 miesięcy od dnia złożenia formularza. Oznacza to, że im szybciej wywiązali się oni z obowiązku rozliczenia podatku dochodowego, tym szybciej zostaną im zwrócone pieniądze. Trzeba pamiętać, że 3 miesiące to maksymalny okres na zwrot, jaki ma fiskus. Zwrot może nastąpić np. po 4 tygodniach lub po 2 miesiącach. Wiele zależy od tego, w jakim momencie złożyliśmy nasze zeznanie. Dopóki jednak nie upłynie przewidziany ustawą 3-miesięczny termin, nie ma powodów do niepokoju. Za dzień złożenia zeznania uznaje się w szczególności dzień jego złożenia w urzędzie (gdy formularz jest przekazywany osobiście), dzień nadania na poczcie (gdy korzystamy z tej formy) lub dzień, w którym nadawca otrzymał urzędowe potwierdzenie odbioru (gdy zeznanie zostało wysłane przez internet).
W sytuacji, kiedy została złożona korekta zanim jeszcze nastąpił zwrot, 3-miesięczny termin liczy się od dnia złożenia korekty.
Analizując problem nadpłaty podatku i związanego z nim zwrotu podatku istotnym wydaje się ustalenie źródeł tego zjawiska. Przede wszystkim należy pamiętać, że pojęcie nadpłaty obejmuje nie tylko kwoty podatku, którego wartość została zawyżona, jak również nienależnie uregulowana, ale także sumy pobrane przez płatników podatku, jako okresowe zaliczki na podatek dochodowy, wpłacane na rachunek fiskusa w trakcie roku.
Nadpłata wykazywana w rocznym zeznaniu może wynikać z preferencyjnego sposobu rozliczenia np. wspólnie z małżonkiem lub ulg podatkowych (np. ulgi prorodzinnej). Nie bez znaczenia dla ostatecznej wartości zobowiązania podatkowego wykazywanego w deklaracji PIT pozostają różnego rodzaju odliczenia od dochodu na przykład przekazanych darowizn na rzecz organizacji realizujących cele społecznie użyteczne, czy wydatków na internet. Nadpłata może być także wynikiem np. podwyższonych kosztów pracowniczych wynikających z tego, że pracownik poniósł dodatkowe wydatki na dojazd do pracy (tylko udokumentowane biletami imiennymi okresowymi), których wartość przekracza 111 zł 25 gr, czyli przyjętą w ustawie wartość limitu kosztów kwotowych.
Forma w jakiej nastąpi zwrot nadpłaconego podatku jest uzależniona od preferencji podatnika. Prawo podatkowe przewiduje bowiem trzy alternatywne rozwiązania. Pierwszym jest przelew, którego dokonuje się bezpośrednio na wskazany przez podatnika rachunek bankowy. Jednocześnie jest to jedyna forma zwrotu dla tych, którzy są zobowiązani do posiadania rachunku bankowego. W przypadku, gdy podatnik nie posiada rachunku w instytucji kredytowej, zwrotu dokonuje się w gotówce. Nadpłaconą kwotę można odebrać w kasie lub też za pośrednictwem Poczty Polskiej w formie przekazu pieniężnego, którego kosztem z zasady obciąża się podatnika. Warto jednak pamiętać o tym, że nadpłata, której wysokość nie przekracza kosztów upomnienia w postępowaniu egzekucyjnym (8,80 zł), podlega zwrotowi tylko i wyłącznie w kasie urzędu skarbowego.
Niestety wykazanie nadpłaty w rocznym zeznaniu podatkowym nie zawsze musi oznaczać zwrotu pieniędzy. W sytuacji, gdy podatnik posiada nieuregulowane zaległości podatkowe, wartość nadpłaty zostanie w pierwszej kolejności zaliczona z urzędu na poczet zaległości podatkowych wraz z naliczonymi odsetkami. Dopiero po ich uregulowaniu pozostała po potrąceniach kwota zostanie podatnikowi zwrócona, o ile nie złożył on wniosku o zaliczenie nadpłaty w całości lub w części na poczet przyszłych zobowiązań podatkowych.
Źródło: GP
30 kwietnia to ostatni termin na dokonanie rozliczenia podatkowego. Do tego bowiem dnia, zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy są zobowiązani są dostarczyć do właściwego urzędu skarbowego wypełnione zeznanie podatkowe celem rozliczenia podatku od dochodu uzyskanego w trakcie trwania minionego roku. W przypadku gdy w deklaracji podatkowej zostanie wykazana nadpłata, przysługuje prawo do zwrotu pieniędzy.
Jeżeli z wypełnionego formularza wynika nadpłata podatku, podatnicy mogą liczyć na zwrot stosownej kwoty w ciągu 3 miesięcy od dnia złożenia formularza. Oznacza to, że im szybciej wywiązali się oni z obowiązku rozliczenia podatku dochodowego, tym szybciej zostaną im zwrócone pieniądze. Trzeba pamiętać, że 3 miesiące to maksymalny okres na zwrot, jaki ma fiskus. Zwrot może nastąpić np. po 4 tygodniach lub po 2 miesiącach. Wiele zależy od tego, w jakim momencie złożyliśmy nasze zeznanie. Dopóki jednak nie upłynie przewidziany ustawą 3-miesięczny termin, nie ma powodów do niepokoju. Za dzień złożenia zeznania uznaje się w szczególności dzień jego złożenia w urzędzie (gdy formularz jest przekazywany osobiście), dzień nadania na poczcie (gdy korzystamy z tej formy) lub dzień, w którym nadawca otrzymał urzędowe potwierdzenie odbioru (gdy zeznanie zostało wysłane przez internet).
W sytuacji, kiedy została złożona korekta zanim jeszcze nastąpił zwrot, 3-miesięczny termin liczy się od dnia złożenia korekty.
Analizując problem nadpłaty podatku i związanego z nim zwrotu podatku istotnym wydaje się ustalenie źródeł tego zjawiska. Przede wszystkim należy pamiętać, że pojęcie nadpłaty obejmuje nie tylko kwoty podatku, którego wartość została zawyżona, jak również nienależnie uregulowana, ale także sumy pobrane przez płatników podatku, jako okresowe zaliczki na podatek dochodowy, wpłacane na rachunek fiskusa w trakcie roku.
Nadpłata wykazywana w rocznym zeznaniu może wynikać z preferencyjnego sposobu rozliczenia np. wspólnie z małżonkiem lub ulg podatkowych (np. ulgi prorodzinnej). Nie bez znaczenia dla ostatecznej wartości zobowiązania podatkowego wykazywanego w deklaracji PIT pozostają różnego rodzaju odliczenia od dochodu na przykład przekazanych darowizn na rzecz organizacji realizujących cele społecznie użyteczne, czy wydatków na internet. Nadpłata może być także wynikiem np. podwyższonych kosztów pracowniczych wynikających z tego, że pracownik poniósł dodatkowe wydatki na dojazd do pracy (tylko udokumentowane biletami imiennymi okresowymi), których wartość przekracza 111 zł 25 gr, czyli przyjętą w ustawie wartość limitu kosztów kwotowych.
Forma w jakiej nastąpi zwrot nadpłaconego podatku jest uzależniona od preferencji podatnika. Prawo podatkowe przewiduje bowiem trzy alternatywne rozwiązania. Pierwszym jest przelew, którego dokonuje się bezpośrednio na wskazany przez podatnika rachunek bankowy. Jednocześnie jest to jedyna forma zwrotu dla tych, którzy są zobowiązani do posiadania rachunku bankowego. W przypadku, gdy podatnik nie posiada rachunku w instytucji kredytowej, zwrotu dokonuje się w gotówce. Nadpłaconą kwotę można odebrać w kasie lub też za pośrednictwem Poczty Polskiej w formie przekazu pieniężnego, którego kosztem z zasady obciąża się podatnika. Warto jednak pamiętać o tym, że nadpłata, której wysokość nie przekracza kosztów upomnienia w postępowaniu egzekucyjnym (8,80 zł), podlega zwrotowi tylko i wyłącznie w kasie urzędu skarbowego.
Niestety wykazanie nadpłaty w rocznym zeznaniu podatkowym nie zawsze musi oznaczać zwrotu pieniędzy. W sytuacji, gdy podatnik posiada nieuregulowane zaległości podatkowe, wartość nadpłaty zostanie w pierwszej kolejności zaliczona z urzędu na poczet zaległości podatkowych wraz z naliczonymi odsetkami. Dopiero po ich uregulowaniu pozostała po potrąceniach kwota zostanie podatnikowi zwrócona, o ile nie złożył on wniosku o zaliczenie nadpłaty w całości lub w części na poczet przyszłych zobowiązań podatkowych.
Źródło: GP
Facebook
Śledzik
Wykop
