Aktualność "Kara umowna może zmniejszyć przychód"
W
niektórych sytuacjach z ekonomicznego punktu widzenia korzystniej
dla przedsiębiorcy jest zapłacić karę umowną i odstąpić od
wykonania umowy niż kontynuować realizację zobowiązania. Czasem
taka kara może stanowić koszt podatkowy.
W zależności od charakteru podpisywanych umów przedsiębiorcy muszą liczyć się z ryzykiem konieczności zapłacenia kary umownej wynikającej z niewłaściwego wywiązania się z zobowiązań określonych w umowach. Posługując się przykładem można wymienić nie tylko spowodowane różnymi przyczynami błędy ujawniające się podczas realizacji projektu, ale też dość powszechnie zdarzające się opóźnienia. Niekiedy podczas realizacji projektu okazuje się, że doprowadzenie wykonywanej umowy do końca jest mniej opłacalne, niż odstąpienie od niej i zapłacenie określonej w umowie kary finansowej. Może to być następstwem niekorzystnej sytuacji gospodarczej na rynku, jak również zmiany strategii przedsiębiorstwa.
Kosztami uzyskania przychodu mogą być jedynie takie wydatki, które zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia jego źródła. Określenie „w celu” oznacza pozostawianie wydatku (kosztu) w takim związku z przychodami lub zachowaniem albo zabezpieczeniem ich źródła, że poniesienie go ma lub może mieć wpływ na powstanie lub zachowanie albo zabezpieczenie ich źródeł.
Zatem przy kwalifikowaniu kosztów uzyskania przychodów określony wydatek wymaga nie tylko oceny pod kątem, czy jego poniesienie miało związek z konkretnym przychodem, ale także z punktu widzenia racjonalności określonego działania dla osiągnięcia przychodu. Sam fakt nieosiągnięcia oczekiwanego efektu gospodarczego (uzyskania przychodu) nie dyskwalifikuje poniesionego wydatku jako kosztu uzyskania przychodu (wyrok NSA z dnia 17.01.2012 r., sygn. akt II FSK 1365/10).
Wyjątek stanowią te koszty, które- choć spełniają takie warunki- zostały wprost wyłączone z możliwości uwzględniania ich w kosztach podatkowych. Katalogi takich wydatków zostały zawarte w art. 23 ustawy o PIT art. 16 ustawy o CIT. Znalazły się w nich kary umowne, ale nie wszystkie.
Pozostałe kary, które nie zostały wskazane w katalogu wyłączeń (określonym przez art. 23 ustawy o PIT i art. 16 ustawy o CIT), z zasady można traktować jako koszty podatkowe, jeżeli tylko zostaną spełnione podstawowe warunki, pozwalające na zaliczenie wydatku do kosztów uzyskania przychodu. Takie stanowisko przyjął NSA w przywoływanym wyżej wyroku z 12 stycznia br., wskazując, że w określonych sytuacjach faktycznych kara umowna lub odszkodowanie mogą mieć związek z przychodem, nie mówiąc już o związku z zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów. W takiej sytuacji uiszczenie kary umownej pozwala na zmniejszenie ewentualnych obciążeń finansowych, wynikających z kontynuowania nieopłacalnej umowy. Oznacza to, że z ekonomicznego punktu widzenia zerwanie umowy i zapłacenie kary umownej niekiedy może być korzystne zarówno dla podatnika- szansa na dochód wyższy niż możliwy do osiągnięcia w razie kontynuowania nieopłacalnej umowy, jak i dla Skarbu Państwa- od wyższego dochodu podatnik zapłaci wyższy podatek.
Źródło: GP
W zależności od charakteru podpisywanych umów przedsiębiorcy muszą liczyć się z ryzykiem konieczności zapłacenia kary umownej wynikającej z niewłaściwego wywiązania się z zobowiązań określonych w umowach. Posługując się przykładem można wymienić nie tylko spowodowane różnymi przyczynami błędy ujawniające się podczas realizacji projektu, ale też dość powszechnie zdarzające się opóźnienia. Niekiedy podczas realizacji projektu okazuje się, że doprowadzenie wykonywanej umowy do końca jest mniej opłacalne, niż odstąpienie od niej i zapłacenie określonej w umowie kary finansowej. Może to być następstwem niekorzystnej sytuacji gospodarczej na rynku, jak również zmiany strategii przedsiębiorstwa.
Kosztami uzyskania przychodu mogą być jedynie takie wydatki, które zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia jego źródła. Określenie „w celu” oznacza pozostawianie wydatku (kosztu) w takim związku z przychodami lub zachowaniem albo zabezpieczeniem ich źródła, że poniesienie go ma lub może mieć wpływ na powstanie lub zachowanie albo zabezpieczenie ich źródeł.
Zatem przy kwalifikowaniu kosztów uzyskania przychodów określony wydatek wymaga nie tylko oceny pod kątem, czy jego poniesienie miało związek z konkretnym przychodem, ale także z punktu widzenia racjonalności określonego działania dla osiągnięcia przychodu. Sam fakt nieosiągnięcia oczekiwanego efektu gospodarczego (uzyskania przychodu) nie dyskwalifikuje poniesionego wydatku jako kosztu uzyskania przychodu (wyrok NSA z dnia 17.01.2012 r., sygn. akt II FSK 1365/10).
Wyjątek stanowią te koszty, które- choć spełniają takie warunki- zostały wprost wyłączone z możliwości uwzględniania ich w kosztach podatkowych. Katalogi takich wydatków zostały zawarte w art. 23 ustawy o PIT art. 16 ustawy o CIT. Znalazły się w nich kary umowne, ale nie wszystkie.
Pozostałe kary, które nie zostały wskazane w katalogu wyłączeń (określonym przez art. 23 ustawy o PIT i art. 16 ustawy o CIT), z zasady można traktować jako koszty podatkowe, jeżeli tylko zostaną spełnione podstawowe warunki, pozwalające na zaliczenie wydatku do kosztów uzyskania przychodu. Takie stanowisko przyjął NSA w przywoływanym wyżej wyroku z 12 stycznia br., wskazując, że w określonych sytuacjach faktycznych kara umowna lub odszkodowanie mogą mieć związek z przychodem, nie mówiąc już o związku z zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów. W takiej sytuacji uiszczenie kary umownej pozwala na zmniejszenie ewentualnych obciążeń finansowych, wynikających z kontynuowania nieopłacalnej umowy. Oznacza to, że z ekonomicznego punktu widzenia zerwanie umowy i zapłacenie kary umownej niekiedy może być korzystne zarówno dla podatnika- szansa na dochód wyższy niż możliwy do osiągnięcia w razie kontynuowania nieopłacalnej umowy, jak i dla Skarbu Państwa- od wyższego dochodu podatnik zapłaci wyższy podatek.
Źródło: GP
Facebook
Śledzik
Wykop
