Aktualność "Dotkliwe karanie za niestawienie się na wezwanie fiskusa"
2700
zł może zapłacić osoba, która nie stawiła się na wezwanie
organu podatkowego. Na uregulowanie karalnej kwoty przepisy prawa
zostawiają ukaranemu jedynie 7 dni.
W ramach postępowania podatkowego organ podatkowy jest zobowiązany do podejmowania wszelkich czynności niezbędnych do wyjaśnienia stanu faktycznego oraz załatwienia sprawy w postępowaniu podatkowym. Wobec czego niejednokrotnie w prowadzonym postępowaniu organy przeprowadzają dowody z zeznań świadków.
W ramach przesłuchania danej osoby w charakterze świadka, w prowadzonym postępowaniu, organ podatkowy korzysta z intuicji wezwania unormowanej w art. 155 § 1 Ordynacji podatkowej.
Prawidłowo wezwana osoba jest zobligowana do stawienia się we właściwym urzędzie. Przy czym niezrealizowanie powyższego obowiązku może zostać usankcjonowane karą porządkową. W myśl art. 262 Ordynacji podatkowej świadek, który mimo prawidłowego wezwania organu podatkowego nie stawił się osobiście bez uzasadnionej przyczyny może zostać ukarany karą porządkową do 2700 zł. Nałożenie kary porządkowej następuje w formie postanowienia. Osoba, na którą została nałożona kara porządkowa, jest zobligowana do jej uiszczenia w terminie 7 dni od dnia doręczenia postanowienia, którym została nałożona kara porządkowa (art. 262 § 5a Ordynacji podatkowej).
W sytuacji gdy niestawiennictwo świadka jest usprawiedliwione, może on w terminie 7 dni od momentu doręczenia postanowienia o nałożeniu kary porządkowej, wnieść pismo z wnioskiem o uchylenie kary. Uchylanie kary jest uzależnione od pozytywnego rozpatrzenia usprawiedliwienia przyczyny niestawiennictwa (art. 262 § 6 Ordynacji podatkowej). Na postanowienia o odmowie uchylenia kary porządkowej przysługuje zażalenie.
Przepisy Ordynacji podatkowej przyznają również prawo do złożenia zażalenia na postanowienie o nałożeniu kary porządkowej, w 7-dniowym terminie od dnia doręczenia postanowienia.
Należy przy tym zaznaczyć, iż obawa nałożenia kary porządkowej istnieje wyłącznie w sytuacji, gdy świadek został prawidłowo wezwany. Zatem każde wezwanie powinno czynić zadość wymogom formalnym i tym samym zawierać:
Trzeba również zaznaczyć, że wezwana osoba jest zobligowana do stawienia się wyłącznie na obszarze województwa, które zamieszkuje lub przebywa (art. 156 § 1 O.p.). W sytuacji gdy wezwana osoba do osobistego stawiennictwa zamieszkuje lub przebywa na obszarze innego województwa niż to, w którym prowadzone jest postępowanie, organ prowadzący postępowanie powinien zwrócić się do organu podatkowego właściwego ze względu na miejsce zamieszkania lub pobytu tej osoby o wezwanie jej w celu złożenia wyjaśnień lub zeznań albo dokonania innych czynności związanych z prowadzonym postępowaniem.
Powyższa zasada nie znajduje zastosowania w sytuacjach, gdy charakter sprawy lub czynności wymaga osobistego stawienia się przed organem podatkowym prowadzącym postępowanie.
Źródło: money.pl
W ramach postępowania podatkowego organ podatkowy jest zobowiązany do podejmowania wszelkich czynności niezbędnych do wyjaśnienia stanu faktycznego oraz załatwienia sprawy w postępowaniu podatkowym. Wobec czego niejednokrotnie w prowadzonym postępowaniu organy przeprowadzają dowody z zeznań świadków.
W ramach przesłuchania danej osoby w charakterze świadka, w prowadzonym postępowaniu, organ podatkowy korzysta z intuicji wezwania unormowanej w art. 155 § 1 Ordynacji podatkowej.
Prawidłowo wezwana osoba jest zobligowana do stawienia się we właściwym urzędzie. Przy czym niezrealizowanie powyższego obowiązku może zostać usankcjonowane karą porządkową. W myśl art. 262 Ordynacji podatkowej świadek, który mimo prawidłowego wezwania organu podatkowego nie stawił się osobiście bez uzasadnionej przyczyny może zostać ukarany karą porządkową do 2700 zł. Nałożenie kary porządkowej następuje w formie postanowienia. Osoba, na którą została nałożona kara porządkowa, jest zobligowana do jej uiszczenia w terminie 7 dni od dnia doręczenia postanowienia, którym została nałożona kara porządkowa (art. 262 § 5a Ordynacji podatkowej).
W sytuacji gdy niestawiennictwo świadka jest usprawiedliwione, może on w terminie 7 dni od momentu doręczenia postanowienia o nałożeniu kary porządkowej, wnieść pismo z wnioskiem o uchylenie kary. Uchylanie kary jest uzależnione od pozytywnego rozpatrzenia usprawiedliwienia przyczyny niestawiennictwa (art. 262 § 6 Ordynacji podatkowej). Na postanowienia o odmowie uchylenia kary porządkowej przysługuje zażalenie.
Przepisy Ordynacji podatkowej przyznają również prawo do złożenia zażalenia na postanowienie o nałożeniu kary porządkowej, w 7-dniowym terminie od dnia doręczenia postanowienia.
Należy przy tym zaznaczyć, iż obawa nałożenia kary porządkowej istnieje wyłącznie w sytuacji, gdy świadek został prawidłowo wezwany. Zatem każde wezwanie powinno czynić zadość wymogom formalnym i tym samym zawierać:
- nazwę i adres organu podatkowego
- imię i nazwisko osoby wzywanej
- wskazanie jakiej sprawy dotyczy
- wskazanie, iż osoba zostaje wezwana w charakterze świadka w celu złożenia zeznań
- wskazanie, iż świadek jest zobligowany do osobistego stawiennictwa
- dzień i godzinę oraz miejsce stawiennictwa
- informację o konsekwencjach niezastosowania się do wezwania
Trzeba również zaznaczyć, że wezwana osoba jest zobligowana do stawienia się wyłącznie na obszarze województwa, które zamieszkuje lub przebywa (art. 156 § 1 O.p.). W sytuacji gdy wezwana osoba do osobistego stawiennictwa zamieszkuje lub przebywa na obszarze innego województwa niż to, w którym prowadzone jest postępowanie, organ prowadzący postępowanie powinien zwrócić się do organu podatkowego właściwego ze względu na miejsce zamieszkania lub pobytu tej osoby o wezwanie jej w celu złożenia wyjaśnień lub zeznań albo dokonania innych czynności związanych z prowadzonym postępowaniem.
Powyższa zasada nie znajduje zastosowania w sytuacjach, gdy charakter sprawy lub czynności wymaga osobistego stawienia się przed organem podatkowym prowadzącym postępowanie.
Źródło: money.pl
Facebook
Śledzik
Wykop
