Aktualność "Fiskus sporadycznie może sam poprawić deklarację"
Urzędy
skarbowe nie korygują deklaracji podatników, gdy np. nie wykazali
oni wszystkich dochodów w swoim PIT lub odliczyli ulgę w
nieprawidłowej wysokości. Według urzędników taka deklaracja nie
zawiera błędów rachunkowych ani oczywistych pomyłek, zatem
podatnik musi samodzielnie nanieść poprawki.
Instytucja korekty z urzędu nie jest stosowana zbyt powszechnie. Nie wynika to jednak ze złej praktyki urzędników, a z charakteru błędów występujących w deklaracji.
Z przepisów Ordynacji podatkowej (t.j. Dz.U. z 2005 r. nr 8, poz. 60 z późn. zm.) wynika, że jeżeli popełnimy w formularzu błąd będzie miał charakter oczywistej pomyłki, będzie błędem rachunkowym lub będzie polegał na nieprawidłowym wypełnieniu deklaracji, a końcowa różnica po korekcie nie przekracza 1 tys. zł (dotyczy to zarówno dopłaty jak i ewentualnego zwrotu), urzędnik ze skarbówki może poprawić błędną deklarację za podatnika.
Niestety większość błędów popełnianych przez podatników nie pozwala na skorzystanie z tego trybu. Dlatego w przeważającej liczbie przypadków pracownicy urzędu kontaktują się podatnikiem telefonicznie lub listownie.
Możliwość korekty deklaracji przez urząd skarbowy jest mocno ograniczona przede wszystkim z uwagi na charakter błędów. Kwota, która ogranicza poprawki z urzędu, jest bowiem stosunkowo wysoka.
Korekta dotyczy przypadków, gdy podatnik dokona na przykład błędnego wyliczenia podatku na podstawie zawartych w deklaracji danych, wpisania zawyżonej kwoty ulgi niż wynika z przepisów, wpisania danych w nieprawidłowe rubryki, deklaracja zawiera błędy literowe lub błędne dane podatnika.
Gdy deklaracja zawiera błędy natury merytorycznej, np. gdy podatnik nie wpisał w deklaracji wszystkich przychodów wykazanych przez płatnika w informacji PIT-11 lub gdy zdaniem organów podatkowych niezasadnie skorzystał z ulg podatkowych organ podatkowy nie jest uprawniony do korekty takiej deklaracji.
Taka korekta ingerowałaby w zadeklarowane wartości będące podstawą ostatecznego obliczenia podatku, co nie jest dopuszczalne.
Prawo do określonej ulgi podatkowej czy też zasadność niewykazania określonych dochodów mogą być rozpatrywane dopiero w przypadku wszczęcia postępowania podatkowego, w celu określenia innej wysokości podatku niż wynikająca z zeznania podatkowego, a nie w ramach czynności sprawdzających. Co do tego ostatniego, brak podstaw faktycznych i prawnych do merytorycznego rozstrzygnięcia sprawy i oceny prawidłowości złożonego przez podatnika zeznania. Trzeba go zatem wezwać.
Organ będzie mógł skorygować zeznanie, jeżeli podatnik nieprawidłowo zsumował podane w deklaracji przychody i koszty, ale nie może samodzielnie zmienić ujętej w niej wartości tych kosztów i przychodów (nawet jeżeli np. z deklaracji płatników wynika, że nie wszystkie przychody zostały wykazane). Tego rodzaju wątpliwości i błędy podatnik musi zweryfikować samodzielnie po wezwaniu przez organ podatkowy. Podobnie, organ podatkowy nie może też samodzielnie weryfikować samego prawa do skorzystania z dostępnych ulg, mimo że będzie mógł skorygować wartość ulgi, jeżeli została ona błędnie wpisana lub wyliczona przez podatnika na podstawie wpisanych do deklaracji danych.
W trybie korekty dokonywanej przez urząd poprawiane są najczęściej takie błędy jak wypełnienie niewłaściwych rubryk deklaracji, pominięcie pozycji w deklaracji, pomyłki w podliczaniu kolumn, nieprawidłowe zaokrąglenie, zastosowanie niewłaściwego formularza czy błędne obliczenie podatku z określonej podstawy opodatkowania.
W przypadku skorygowania deklaracji z urzędu organ podatkowy doręcza podatnikowi uwierzytelnioną kopię korekty. Jeśli podatnik kwestionuje zasadność korekty dokonanej przez urząd, ma możliwość wniesienia sprzeciwu w terminie 14 dni od dnia doręczenia mu uwierzytelnionej kopii skorygowanej deklaracji. Zazwyczaj jeśli już organ podatkowy dokona korekty błędów, podatnicy nie wnoszą sprzeciwu.
Formułując przepis o urzędowej korekcie, zamiarem ustawodawcy było zmniejszenie obciążeń biurokratycznych zarówno po stronie podatników, jak i organów podatkowych. Dotyczy on jednak ograniczonej liczby stanów faktycznych. Na poprawki z urzędu skarbowego podatnik musi wyrazić zgodę.
Źródło: GP
Instytucja korekty z urzędu nie jest stosowana zbyt powszechnie. Nie wynika to jednak ze złej praktyki urzędników, a z charakteru błędów występujących w deklaracji.
Z przepisów Ordynacji podatkowej (t.j. Dz.U. z 2005 r. nr 8, poz. 60 z późn. zm.) wynika, że jeżeli popełnimy w formularzu błąd będzie miał charakter oczywistej pomyłki, będzie błędem rachunkowym lub będzie polegał na nieprawidłowym wypełnieniu deklaracji, a końcowa różnica po korekcie nie przekracza 1 tys. zł (dotyczy to zarówno dopłaty jak i ewentualnego zwrotu), urzędnik ze skarbówki może poprawić błędną deklarację za podatnika.
Niestety większość błędów popełnianych przez podatników nie pozwala na skorzystanie z tego trybu. Dlatego w przeważającej liczbie przypadków pracownicy urzędu kontaktują się podatnikiem telefonicznie lub listownie.
Możliwość korekty deklaracji przez urząd skarbowy jest mocno ograniczona przede wszystkim z uwagi na charakter błędów. Kwota, która ogranicza poprawki z urzędu, jest bowiem stosunkowo wysoka.
Korekta dotyczy przypadków, gdy podatnik dokona na przykład błędnego wyliczenia podatku na podstawie zawartych w deklaracji danych, wpisania zawyżonej kwoty ulgi niż wynika z przepisów, wpisania danych w nieprawidłowe rubryki, deklaracja zawiera błędy literowe lub błędne dane podatnika.
Gdy deklaracja zawiera błędy natury merytorycznej, np. gdy podatnik nie wpisał w deklaracji wszystkich przychodów wykazanych przez płatnika w informacji PIT-11 lub gdy zdaniem organów podatkowych niezasadnie skorzystał z ulg podatkowych organ podatkowy nie jest uprawniony do korekty takiej deklaracji.
Taka korekta ingerowałaby w zadeklarowane wartości będące podstawą ostatecznego obliczenia podatku, co nie jest dopuszczalne.
Prawo do określonej ulgi podatkowej czy też zasadność niewykazania określonych dochodów mogą być rozpatrywane dopiero w przypadku wszczęcia postępowania podatkowego, w celu określenia innej wysokości podatku niż wynikająca z zeznania podatkowego, a nie w ramach czynności sprawdzających. Co do tego ostatniego, brak podstaw faktycznych i prawnych do merytorycznego rozstrzygnięcia sprawy i oceny prawidłowości złożonego przez podatnika zeznania. Trzeba go zatem wezwać.
Organ będzie mógł skorygować zeznanie, jeżeli podatnik nieprawidłowo zsumował podane w deklaracji przychody i koszty, ale nie może samodzielnie zmienić ujętej w niej wartości tych kosztów i przychodów (nawet jeżeli np. z deklaracji płatników wynika, że nie wszystkie przychody zostały wykazane). Tego rodzaju wątpliwości i błędy podatnik musi zweryfikować samodzielnie po wezwaniu przez organ podatkowy. Podobnie, organ podatkowy nie może też samodzielnie weryfikować samego prawa do skorzystania z dostępnych ulg, mimo że będzie mógł skorygować wartość ulgi, jeżeli została ona błędnie wpisana lub wyliczona przez podatnika na podstawie wpisanych do deklaracji danych.
W trybie korekty dokonywanej przez urząd poprawiane są najczęściej takie błędy jak wypełnienie niewłaściwych rubryk deklaracji, pominięcie pozycji w deklaracji, pomyłki w podliczaniu kolumn, nieprawidłowe zaokrąglenie, zastosowanie niewłaściwego formularza czy błędne obliczenie podatku z określonej podstawy opodatkowania.
W przypadku skorygowania deklaracji z urzędu organ podatkowy doręcza podatnikowi uwierzytelnioną kopię korekty. Jeśli podatnik kwestionuje zasadność korekty dokonanej przez urząd, ma możliwość wniesienia sprzeciwu w terminie 14 dni od dnia doręczenia mu uwierzytelnionej kopii skorygowanej deklaracji. Zazwyczaj jeśli już organ podatkowy dokona korekty błędów, podatnicy nie wnoszą sprzeciwu.
Formułując przepis o urzędowej korekcie, zamiarem ustawodawcy było zmniejszenie obciążeń biurokratycznych zarówno po stronie podatników, jak i organów podatkowych. Dotyczy on jednak ograniczonej liczby stanów faktycznych. Na poprawki z urzędu skarbowego podatnik musi wyrazić zgodę.
Źródło: GP
Facebook
Śledzik
Wykop
