Aktualność "Wartość początkowa środka trwałego a cło i akcyza"
Istnieje
wiele metod dokonywania wyceny wartości początkowej środka
trwałego, zatem ustalenie tejże nie należy do łatwych spraw.
Sytuację dodatkowo komplikuje fakt bezpośredniego wpływu tej
wartości na wysokość zobowiązania z tytułu podatku dochodowego.
Obliczenie kwoty podatku dochodowego jest związane z ustaleniem wartości odpisów amortyzacyjnych środka trwałego, zwiększających koszty uzyskania przychodów, co w konsekwencji wywiera istotny wpływ na podstawę opodatkowania i wysokość zobowiązania podatkowego, które podatnik musi odprowadzić do urzędu skarbowego. Pozornie łatwa czynność często nastręcza podatnikom wielu problemów. Jest to wynik przede wszystkim kilku dopuszczalnych metod ustalania wartości początkowej danego aktywa. Zastosowanie konkretnego z nich jest przede wszystkim uzależnione od sposobu nabycia środka trwałego.
Wartość początkową środków trwałych, uzyskanych w drodze odpłatnego nabycia, określa się na podstawie ceny ich zakupu. Wartość tę stanowi kwota należna sprzedawcy, powiększona o ewentualne koszty związane z zakupem, pod warunkiem, że zostały poniesione do dnia przekazania danego środka do użytkowania. Mogą to być koszty transportu, ubezpieczenia w drodze, koszty montażu, jak również różnego rodzaju opłaty notarialne, prowizje. Godnym uwagi jest fakt, że w przypadku nabycia środka trwałego w drodze importu, wartość początkową zwiększają również opłaty z tytułu cła i podatku akcyzowego.
Przedsiębiorca powinien mieć na uwadze, że w sytuacji gdy niemożliwe jest ustalenie ceny, za wartość początkową przyjmuje się cenę rynkową aktywów tego samego rodzaju i gatunku, co dany środek trwały.
Przyjmowany do ewidencji środek trwały wytworzony przez przedsiębiorcę we własnym zakresie, jego wartość początkową stanowi koszt jego wytworzenia. Koszt wytworzenia to różnego rodzaju koszty poniesione na zakup materiałów, usług, wynagrodzeń pracowników oraz inne poniesione koszty, dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Trzeba jednak pamiętać, że do wartości tej nie zalicza się kosztów pracy własnej podatnika, jego małżonka i małoletnich dzieci.
Ponadto warto zauważyć, że w celu sfinansowania wytworzenia niezbędnego aktywa, bardzo często używa się zewnętrznego źródła finansowania, w postaci kredytu bankowego. W takim przypadku początkową wartość należy powiększyć również o wydatki związane z odsetkami i różnego rodzaju prowizjami bankowymi, pod warunkiem, że zostały naliczone do dnia przekazania środka trwałego do użytkownika.
Jeśli nie można ustalić kosztu wytworzenia, wartość początkową środka trwałego ustala się na podstawie wyceny dokonanej przez biegłego.
Gdy nabycie środka trwałego nie wiązało się z poniesieniem jakichkolwiek kosztów zakupu (w drodze darowizny czy spadku), początkową wartość ustala się w oparciu o jego rynkową wartość z dnia nabycia. Pewnym odstępstwem od tej generalnej zasady jest określenie w umowie o nieodpłatnym przekazaniu wartości danego aktywa trwałego w kwocie niższej niż oszacowana wartość rynkowa.
W obu tych przypadkach należy pamiętać, że podatnikowi przysługuje prawo podwyższenia wartości początkowej o wydatki poniesione w celu ewentualnego montażu czy przystosowania środka trwałego, ale tylko te, które zostały poniesione do momentu oddania go do użytkowania.
Początkową wartość środka trwałego, wniesionego aportem do spółki osobowej ustala się jako sumę wydatków poniesionych na jego nabycie albo wytworzenie we własnym zakresie przez wspólnika spółki osobowej. Należy jednak zaznaczyć, że taka procedura dotyczy jedynie środków trwałych, które nie podlegały do tej pory odpisom amortyzacyjnym, a także nie zostały zaliczone wcześniej do kosztów podatkowych w jakiejkolwiek formie.
W przypadku gdy przedmiot wkładu podlegał już odpisom amortyzacyjnym, jego wartość początkową określa się jako wartość, od której były dokonywane odpisy amortyzacyjne, pomniejszoną o sumę tych odpisów.
Podobnie jak w innych przypadkach, jeśli nie jest możliwe ustalenie wydatków na nabycie przedmiotu aportu lub kosztu jego wytworzenia, za wartość początkową należy przyjąć jego cenę rynkową.
Środki trwałe otrzymane w związku z likwidacją osoby prawnej wycenia się natomiast w wartości początkowej określonej w ewidencji środków trwałych. Trzeba jednak pamiętać, że zasady tej nie stosuje się w odniesieniu do środków trwałych, uprzednio wniesionych do osoby prawnej jako wkłady niepieniężne w postaci przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części. W takim przypadku wartość początkową aktywów ustala się w wysokości wartości początkowej uwzględnionej w ewidencji podmiotu gospodarczego.
Źródło: money.pl
Obliczenie kwoty podatku dochodowego jest związane z ustaleniem wartości odpisów amortyzacyjnych środka trwałego, zwiększających koszty uzyskania przychodów, co w konsekwencji wywiera istotny wpływ na podstawę opodatkowania i wysokość zobowiązania podatkowego, które podatnik musi odprowadzić do urzędu skarbowego. Pozornie łatwa czynność często nastręcza podatnikom wielu problemów. Jest to wynik przede wszystkim kilku dopuszczalnych metod ustalania wartości początkowej danego aktywa. Zastosowanie konkretnego z nich jest przede wszystkim uzależnione od sposobu nabycia środka trwałego.
Wartość początkową środków trwałych, uzyskanych w drodze odpłatnego nabycia, określa się na podstawie ceny ich zakupu. Wartość tę stanowi kwota należna sprzedawcy, powiększona o ewentualne koszty związane z zakupem, pod warunkiem, że zostały poniesione do dnia przekazania danego środka do użytkowania. Mogą to być koszty transportu, ubezpieczenia w drodze, koszty montażu, jak również różnego rodzaju opłaty notarialne, prowizje. Godnym uwagi jest fakt, że w przypadku nabycia środka trwałego w drodze importu, wartość początkową zwiększają również opłaty z tytułu cła i podatku akcyzowego.
Przedsiębiorca powinien mieć na uwadze, że w sytuacji gdy niemożliwe jest ustalenie ceny, za wartość początkową przyjmuje się cenę rynkową aktywów tego samego rodzaju i gatunku, co dany środek trwały.
Przyjmowany do ewidencji środek trwały wytworzony przez przedsiębiorcę we własnym zakresie, jego wartość początkową stanowi koszt jego wytworzenia. Koszt wytworzenia to różnego rodzaju koszty poniesione na zakup materiałów, usług, wynagrodzeń pracowników oraz inne poniesione koszty, dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Trzeba jednak pamiętać, że do wartości tej nie zalicza się kosztów pracy własnej podatnika, jego małżonka i małoletnich dzieci.
Ponadto warto zauważyć, że w celu sfinansowania wytworzenia niezbędnego aktywa, bardzo często używa się zewnętrznego źródła finansowania, w postaci kredytu bankowego. W takim przypadku początkową wartość należy powiększyć również o wydatki związane z odsetkami i różnego rodzaju prowizjami bankowymi, pod warunkiem, że zostały naliczone do dnia przekazania środka trwałego do użytkownika.
Jeśli nie można ustalić kosztu wytworzenia, wartość początkową środka trwałego ustala się na podstawie wyceny dokonanej przez biegłego.
Gdy nabycie środka trwałego nie wiązało się z poniesieniem jakichkolwiek kosztów zakupu (w drodze darowizny czy spadku), początkową wartość ustala się w oparciu o jego rynkową wartość z dnia nabycia. Pewnym odstępstwem od tej generalnej zasady jest określenie w umowie o nieodpłatnym przekazaniu wartości danego aktywa trwałego w kwocie niższej niż oszacowana wartość rynkowa.
W obu tych przypadkach należy pamiętać, że podatnikowi przysługuje prawo podwyższenia wartości początkowej o wydatki poniesione w celu ewentualnego montażu czy przystosowania środka trwałego, ale tylko te, które zostały poniesione do momentu oddania go do użytkowania.
Początkową wartość środka trwałego, wniesionego aportem do spółki osobowej ustala się jako sumę wydatków poniesionych na jego nabycie albo wytworzenie we własnym zakresie przez wspólnika spółki osobowej. Należy jednak zaznaczyć, że taka procedura dotyczy jedynie środków trwałych, które nie podlegały do tej pory odpisom amortyzacyjnym, a także nie zostały zaliczone wcześniej do kosztów podatkowych w jakiejkolwiek formie.
W przypadku gdy przedmiot wkładu podlegał już odpisom amortyzacyjnym, jego wartość początkową określa się jako wartość, od której były dokonywane odpisy amortyzacyjne, pomniejszoną o sumę tych odpisów.
Podobnie jak w innych przypadkach, jeśli nie jest możliwe ustalenie wydatków na nabycie przedmiotu aportu lub kosztu jego wytworzenia, za wartość początkową należy przyjąć jego cenę rynkową.
Środki trwałe otrzymane w związku z likwidacją osoby prawnej wycenia się natomiast w wartości początkowej określonej w ewidencji środków trwałych. Trzeba jednak pamiętać, że zasady tej nie stosuje się w odniesieniu do środków trwałych, uprzednio wniesionych do osoby prawnej jako wkłady niepieniężne w postaci przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części. W takim przypadku wartość początkową aktywów ustala się w wysokości wartości początkowej uwzględnionej w ewidencji podmiotu gospodarczego.
Źródło: money.pl
Facebook
Śledzik
Wykop
