Aktualność "Ważność certyfikatu rezydencji"
W
przypadku zagranicznego kontrahenta posiadanie certyfikatu rezydencji
jest koniecznością, gdyż pozwala na obniżenie podatku lub
zwolnienie polskiego płatnika z obowiązku odprowadzenia podatku od
wypłat dokonywanych na rzecz takiego kontrahenta.
Za certyfikat rezydencji podatkowej uznaje się zaświadczenie o miejscu zamieszkania lub też siedzibie podatnika (w przypadku osób prawnych) wydane dla celów podatkowych przez właściwy organ administracji podatkowej państwa. W związku z tym, iż certyfikat rezydencji jest dokumentem urzędowym, wydawanym przez właściwy organ administracji publicznej, potwierdzający określone fakty lub stan prawny, dokumentuje wyłącznie stan przeszły i teraźniejszy. Oznacza to, że nie może być wystawiony na przyszłość, tzn. określać rezydencji podatkowej w dacie późniejszej niż wystawienie certyfikatu.
Ponadto regulacje zawarte w Ordynacji Podatkowej stanowią podstawę do wystawienia certyfikatu rezydencji przez polskie organy podatkowe. Zgodnie z zapisem artykułu 306l wspomnianego aktu prawnego, stosowne zaświadczenie wydawane jest na wniosek podatnika.
Należy jednak pamiętać, że mimo iż przepisy prawa podatkowego regulują tylko podstawowe pojęcie certyfikatu rezydencji podatkowej, nie wskazując przy tym ani na jego treść ani w jakim trybie powinien zostać wydany ten dokument, jest on niezwykle ważny. Umożliwia bowiem zwolnienie polskiego płatnika z poboru podatku.
Na podstawie przepisów umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania płatnik nie pobiera zryczałtowanego podatku w Polsce w ogóle bądź też pobiera go w niższej stawce wynikającej z ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Możliwe jest to jednakże tylko pod warunkiem udokumentowania dla celów podatkowych miejsca zamieszkania, siedziby podatnika, będącego odbiorcą płatności, na podstawie uzyskanego od niego certyfikatu rezydencji.
Ustawy podatkowe szczegółowo określają sytuacje, w których trzeba posiadać taki dokument. Ustawa o PIT wymaga certyfikatu w przypadku uzyskania dochodów (przychodów) wymienionych w art. 29 ust. 1, art. 30a ust. 1 pkt 1-5 i art. 30b ust. 1. Znajdują się tam m.in. przychody z osobiście wykonywanej działalności naukowej, trenerskiej, oświatowej, publicystycznej, przychody z tytułu uprawiania sportu, stypendia sportowe.
Organy podatkowe zaczynają jednak wymagać, by płatnik uzyskał certyfikat potwierdzający rezydencję podatkową kontrahenta na moment dokonywania na jego rzecz wypłat (interpretacja IPPB4/415-614/11-2/SP).
Certyfikat jest wydawany za okres, który już minął, czyli w momencie otrzymania certyfikatu od kontrahenta, urząd potwierdza, że kontrahent jest rezydentem na dzień wydania certyfikatu i w okresie poprzedzającym tę datę. Jeżeli dokonamy przelewu w lutym 2012r., a certyfikat został wydany w styczniu 2012r., to istnieje ryzyko zakwestionowania przez urząd tej płatności (ryzyko niepotrącania podatku u źródła), ponieważ zgodnie z najnowszymi interpretacjami powinniśmy dysponować certyfikatem obejmującym datę płatności, czyli wydanym po dokonaniu płatności. Oznacza to, że powinniśmy ściągać certyfikat za każdym razem gdy dokonamy zapłaty. Dotychczas przeważało stanowisko, że certyfikat jest ważny w roku jego wydania, chyba że z treści certyfikatu wynikało inaczej.
Polskie organy podatkowe przyjmują, że niezbędne jest posiadanie papierowego oryginału wystawionego certyfikatu rezydencji albo jego kopii poświadczonej notarialnie. W każdym razie w szczególnych sytuacjach wystarczający jest certyfikat otrzymany drogą elektroniczną.
Podatnik musi pamiętać, że zaświadczenie wydaje się zazwyczaj w języku obowiązującym w danym państwie, co sprawia, że w razie kontroli koniecznym będzie dokonanie tłumaczenia przysięgłego danego certyfikatu. Ponadto, ze względu na fakt, że oryginał certyfikatu rezydencji bądź też jego notarialnie potwierdzony odpis, mogą stanowić dowód jego istnienia. Takim powodem nie jest zatem samo tłumaczenie. Należy legitymować się zarówno tłumaczeniem, jak również oryginałem dokumentu.
Organy podatkowe danego państwa przez wydanie certyfikatu wskazują rezydencję podatkową podatnika. Wzór dokumentu wydawanego przez polskie organy podatkowe zawiera stwierdzenie, że dany podmiot posiada siedzibę w Polsce i podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w rozumieniu umowy między rządem RP a danym państwem związanym umową w sprawie unikania podwójnego opodatkowania. W niektórych przypadkach może również zostać określony czas, w którym będzie obowiązywał ze wszystkimi wynikającymi z niego konsekwencjami.
Źródło: money.pl
Za certyfikat rezydencji podatkowej uznaje się zaświadczenie o miejscu zamieszkania lub też siedzibie podatnika (w przypadku osób prawnych) wydane dla celów podatkowych przez właściwy organ administracji podatkowej państwa. W związku z tym, iż certyfikat rezydencji jest dokumentem urzędowym, wydawanym przez właściwy organ administracji publicznej, potwierdzający określone fakty lub stan prawny, dokumentuje wyłącznie stan przeszły i teraźniejszy. Oznacza to, że nie może być wystawiony na przyszłość, tzn. określać rezydencji podatkowej w dacie późniejszej niż wystawienie certyfikatu.
Ponadto regulacje zawarte w Ordynacji Podatkowej stanowią podstawę do wystawienia certyfikatu rezydencji przez polskie organy podatkowe. Zgodnie z zapisem artykułu 306l wspomnianego aktu prawnego, stosowne zaświadczenie wydawane jest na wniosek podatnika.
Należy jednak pamiętać, że mimo iż przepisy prawa podatkowego regulują tylko podstawowe pojęcie certyfikatu rezydencji podatkowej, nie wskazując przy tym ani na jego treść ani w jakim trybie powinien zostać wydany ten dokument, jest on niezwykle ważny. Umożliwia bowiem zwolnienie polskiego płatnika z poboru podatku.
Na podstawie przepisów umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania płatnik nie pobiera zryczałtowanego podatku w Polsce w ogóle bądź też pobiera go w niższej stawce wynikającej z ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Możliwe jest to jednakże tylko pod warunkiem udokumentowania dla celów podatkowych miejsca zamieszkania, siedziby podatnika, będącego odbiorcą płatności, na podstawie uzyskanego od niego certyfikatu rezydencji.
Ustawy podatkowe szczegółowo określają sytuacje, w których trzeba posiadać taki dokument. Ustawa o PIT wymaga certyfikatu w przypadku uzyskania dochodów (przychodów) wymienionych w art. 29 ust. 1, art. 30a ust. 1 pkt 1-5 i art. 30b ust. 1. Znajdują się tam m.in. przychody z osobiście wykonywanej działalności naukowej, trenerskiej, oświatowej, publicystycznej, przychody z tytułu uprawiania sportu, stypendia sportowe.
Organy podatkowe zaczynają jednak wymagać, by płatnik uzyskał certyfikat potwierdzający rezydencję podatkową kontrahenta na moment dokonywania na jego rzecz wypłat (interpretacja IPPB4/415-614/11-2/SP).
Certyfikat jest wydawany za okres, który już minął, czyli w momencie otrzymania certyfikatu od kontrahenta, urząd potwierdza, że kontrahent jest rezydentem na dzień wydania certyfikatu i w okresie poprzedzającym tę datę. Jeżeli dokonamy przelewu w lutym 2012r., a certyfikat został wydany w styczniu 2012r., to istnieje ryzyko zakwestionowania przez urząd tej płatności (ryzyko niepotrącania podatku u źródła), ponieważ zgodnie z najnowszymi interpretacjami powinniśmy dysponować certyfikatem obejmującym datę płatności, czyli wydanym po dokonaniu płatności. Oznacza to, że powinniśmy ściągać certyfikat za każdym razem gdy dokonamy zapłaty. Dotychczas przeważało stanowisko, że certyfikat jest ważny w roku jego wydania, chyba że z treści certyfikatu wynikało inaczej.
Polskie organy podatkowe przyjmują, że niezbędne jest posiadanie papierowego oryginału wystawionego certyfikatu rezydencji albo jego kopii poświadczonej notarialnie. W każdym razie w szczególnych sytuacjach wystarczający jest certyfikat otrzymany drogą elektroniczną.
Podatnik musi pamiętać, że zaświadczenie wydaje się zazwyczaj w języku obowiązującym w danym państwie, co sprawia, że w razie kontroli koniecznym będzie dokonanie tłumaczenia przysięgłego danego certyfikatu. Ponadto, ze względu na fakt, że oryginał certyfikatu rezydencji bądź też jego notarialnie potwierdzony odpis, mogą stanowić dowód jego istnienia. Takim powodem nie jest zatem samo tłumaczenie. Należy legitymować się zarówno tłumaczeniem, jak również oryginałem dokumentu.
Organy podatkowe danego państwa przez wydanie certyfikatu wskazują rezydencję podatkową podatnika. Wzór dokumentu wydawanego przez polskie organy podatkowe zawiera stwierdzenie, że dany podmiot posiada siedzibę w Polsce i podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w rozumieniu umowy między rządem RP a danym państwem związanym umową w sprawie unikania podwójnego opodatkowania. W niektórych przypadkach może również zostać określony czas, w którym będzie obowiązywał ze wszystkimi wynikającymi z niego konsekwencjami.
Źródło: money.pl
Facebook
Śledzik
Wykop
