Zarzut
w postępowaniu egzekucyjnym jest najszerszym ze środków
zaskarżenia podjętych czynności egzekucyjnych przez organ. Jest
jednocześnie ograniczony w czasie. Na skorzystanie z tej możliwości
obrony mamy tylko 7 dni.
Podatnik,
który nie wywiązuje się z obowiązków względem organu
podatkowego musi się liczyć z możliwością rozpoczęcia
dotkliwego postępowania egzekucyjnego. To działanie ma na celu
windykację zaległych należności. Jednym ze sposobów obrony,
przewidzianym dla dłużników przez prawo jest możliwość złożenia
stosownego zarzutu.
W
przypadku zalegania z regulowaniem zobowiązań podatkowych, trzeba
wziąć pod uwagę, że postępowanie podatkowe z fazy kontrolnej
może w niedługim czasie przerodzić się w przymusową egzekucję
administracyjną.
Prawo
podatkowe jednak przewiduje możliwość zaskarżenia czynności
organów egzekucyjnych przy pomocy złożenia zarzutu przeciw
postępowaniu egzekucyjnemu. Jest to pewien rodzaj ochrony dłużników.
Wynika to z zapisów artykułu 33 i 34 ustawy o postępowaniu
egzekucyjnym w administracji.
Podatnik
ma 7 dni na złożenie stosownego dokumentu od doręczenia kopii
tytułu wykonawczego, określającego zakres czynności
windykacyjnych. Zarzut w postępowaniu egzekucyjnym przysługuje
podatnikowi, jeżeli wystąpiła u niego jedna z enumeratywnie
wyliczonych przesłanek.
Broniący
się powinien przede wszystkim zwracać uwagę na możliwość
oparcia zarzutu przeciw postępowaniu egzekucyjnemu na ewentualnym
przedawnieniu lub też wygaśnięciu obowiązku podatkowego, na
którym opiera się zasadność przeprowadzenia windykacji. Jest to
swego rodzaju ostatnia deska ratunku w przypadku zagrożenia
przymusową egzekucją zaległości z majątku podatnika.
Następną
przesłanką, na której może bazować argumentacja związana ze
złożeniem zarzutu egzekucyjnego jest odroczenie terminu wykonania
obowiązku podatkowego czy też możliwość rozłożenia na raty
spłaty należności pieniężnej względem urzędu skarbowego.
Podatnik winien zwrócić uwagę na błędy organów podatkowych,
które w wielu przypadkach są skutkami słabej komunikacji wewnątrz
urzędu.
Nie
budzi wątpliwości, że w razie pomyłki fiskusa co do ustalenia
osoby, względem której toczy się postępowanie egzekucyjne, można
złożyć zarzut na tej właśnie podstawie. Jest to jedna z
najsilniejszych przesłanek, którą może legitymować się podatnik
w celu obrony przed dotkliwymi sankcjami skarbowymi.
Kolejny
powód, pozwalający na wstrzymanie postępowania windykacji
zaległości podatkowych z majątku podatnika jest niezgodność
pomiędzy decyzją doręczoną podatnikowi a zabiegami prowadzonymi
przez egzekutorów. Jest to kolejny, niezbity argument umożliwiający
wniesienie zarzutu egzekucyjnego.
W
sytuacji, kiedy w związku z danym obowiązkiem podatkowym nie ma
możliwości zastosowania egzekucji administracyjnej, podatnik może
udowodnić niedopuszczalność zastosowania niektórych metod
windykacji.
Wierzyciel
(w przypadku należności podatkowych właściwy organ podatkowy, np.
naczelnik urzędu skarbowego, burmistrz, prezydent miasta) zanim
skieruje sprawę do postępowania egzekucyjnego musi wysłać
dłużnikowi wezwanie. Egzekucja administracyjna może być bowiem
wszczęta, jeżeli wierzyciel, po upływie terminu płatności,
przesłał mu pisemne upomnienie. Postępowanie egzekucyjne może być
wszczęte dopiero po upływie 7 dni od dnia doręczenia tego
upomnienia.
Poza
tym trzeba pamiętać, że w razie istnienia alternatywnych
możliwości zastosowania środków egzekucyjnych, organ windykacyjny
powinien wybrać ten najmniej uciążliwy dla podatnika. Przykładowo,
dla podatnika dysponującego środkami finansowymi na rachunku
bankowym, znacznie mniej uciążliwe będzie ich zajęcie niż
egzekucja z majątku trwałego.
W
przypadku, gdy egzekucję prowadzi organ nie będący właściwym dla
podatnika, może on wystąpić o umorzenie postępowania. Jednakże
należy pamiętać, że w przypadku zobowiązania podatkowego, które
nie uległo przedawnieniu, organ będący właściwym będzie mógł
wszcząć ponowną egzekucję.
Również
źle sporządzony tytuł wykonawczy windykacji może stanowić
podstawę złożenia zarzutu przeciw postępowaniu egzekucyjnemu.
Wspomniana ustawa reguluje w artykule 27 treść stosownego
dokumentu, stanowiącego podstawę wykonania egzekucji z majątku
dłużnika.
W
przypadku, gdy tytuł wykonawczy nie zawiera któregoś z
wymienionych elementów, podatnik może podnieść zarzut, który
jednak nie niweczy bezpowrotnie samej egzekucji. Organ egzekucyjny po
uprzednim wystawieniu nowego, prawidłowego tytułu będzie
kontynuować wykonywanie dalszej egzekucji.
Źródło:
money.pl