Poważnym
problemem jest wystawienie faktury, która nie dokumentuje faktycznie
wykonanej transakcji. Jeżeli faktura zostanie wprowadzona do obrotu
prawnego, podatek w niej wykazany trzeba wpłacić na konto urzędu.
Jednocześnie taka faktura nie uprawnia do odliczenia podatku
naliczonego w niej wykazanego.
Przedsiębiorcy
prowadzący działalność gospodarczą są zobowiązani do
sporządzania dokumentacji obrazującej zaistniałe zdarzenia
gospodarcze, w szczególności transakcje sprzedaży. Podatnicy
podatku od towarów i usług w tym celu wystawiają faktury VAT.
Stanowią one dowód księgowy, na podstawie którego jest obliczana
wysokość zobowiązania wobec fiskusa.
Niestety
dość często zdarzają się różnego rodzaju pomyłki. W
zależności od tego, czym skutkuje błędny zapis dokonuje się
stosownych korekt. Jednakże co w sytuacji, gdy wystawiona faktura
wskazuje zdarzenia gospodarczego, które nie miało miejsca w
rzeczywistości?
Jeśli
na wystawionej fakturze zostanie zawarta kwota podatku- automatycznie
powstaje zobowiązanie z tytułu podatku od towarów i usług
względem organu podatkowego. Bez znaczenia pozostaje fakt, że ten
dokument nie stanowi potwierdzenia realnej transakcji. To stanowisko
zaprezentowano w wielu interpretacjach podatkowych. Jako przykład
można podać wyrok WSA w Bydgoszczy o sygnaturze I SA/Bd 901/09, z
którego jednoznacznie wynika, że dla powstania obowiązku
podatkowego nie jest niezbędne zaistnienie sprzedaży, lecz
wystarczy wystawienie faktury z kwotą podatku.
Warto
podkreślić, że nie w każdym przypadku zapłata podatku wykazanego
na pustej fakturze jest konieczna. Wszystko zależy od tego, czy
faktura została wprowadzona do obiegu. Tylko dokument sporządzony,
który nie został wprowadzony do obrotu prawnego, nie stanowi
podstawy do zapłaty podatku. Analogiczne stanowisko zajął Dyrektor
Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej o sygnaturze
akt IPPP2/443-17/10-2/MM.
Dokonując
analizy obowiązków podatnika wynikających z faktur, trzeba
pamiętać, że deklaracje VAT nie uwzględniają pustych faktur.
Skutkuje to tym, że należna kwota podatku, wynikająca z tych
dokumentów powinna zostać uiszczona w terminie do 25. dnia
następnego miesiąca. Wartość ta nie podlega rozliczeniu
podatkowemu z uwzględnieniem podatku naliczonego.
Dodatkowo,
w deklaracjach VAT nie należy wykazywać ewentualnych faktur
korygujących wystawionych do faktur określanych jako puste.
Potwierdzenie odbioru faktury korygującej nie stanowi w tym
przypadku podstawy do obniżenia kwoty podatku należnego w
rozliczeniu za miesiąc, w którym sprzedawca otrzymał to
potwierdzenie. Jest to wynik tego, że obowiązek zapłaty podatku
wykazanego w fakturze jest niejako oderwany od regulacji dotyczących
obowiązku podatkowego i zobowiązania podatkowego. Wystawienie przez
podatnika faktury korygującej uprawnia do zwrócenia się do
właściwego miejscowego urzędu skarbowego z wnioskiem o
stwierdzenie nadpłaty pod warunkiem wcześniejszej zapłaty podatku.
Poza
tym istotne jest, że podatek wykazany na fakturach
niedokumentujących rzeczywistej sprzedaży nie podlega odliczeniu.
Wynika to wprost z zapisu artykułu art. 88 ust. 3a pkt 4 ustawy o
podatku od towarów i usług, w myśl którego wystawione faktury
stwierdzające czynności, które nie zostały dokonane nie stanowią
podstawy do obniżenia należnego podatku.
Źródło:
money.pl