Aktualność "Emigrant może odzyskać VAT od kosztów budowy"
Osoby
wracające do Polski z emigracji mogą mieć wątpliwości, czy nie
mieszkając w kraju przez wiele lat i nie płacąc tutaj podatków,
mogą odzyskać zwrot części VAT na materiały budowlane.
Przykładowo, podatnik który od 6 lat mieszka i pracuje w Irlandii,
zamierza wrócić do kraju i buduje tutaj dom. Obawia się, że zwrot
VAT mu się nie należy, gdyż od lat nie złożył zeznania
podatkowego w Polsce. Zwrot części wydatków związanych z
inwestycją mieszkaniową (budową lub remontem) się należy.
Rozstrzygnięcia wymaga jedynie to, gdzie należy złożyć wniosek.
Aby uzyskać rekompensatę, należy posiadać: faktury na zakup materiałów budowlanych, tytuł prawny do remontowanego domu /mieszkania (np. akt własności, umowę najmu albo pozwolenie na budowę- w przypadku inwestycji wymagającej takiego pozwolenia). Tak wynika z ustawy z 29 sierpnia 2005r. o zwrocie osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym (Dz.U. nr 177, poz. 1468 z późn. zm.).
Są to jedyne wymogi, jakie ustawodawca stawia. Dlatego też nie można uznać, że przepisy zakazują podatnikowi przebywającemu poza Polską ubiegania się o zwrot. Nie ma przeszkód prawnych, aby wniosek o zwrot VAT za materiały budowlane złożył obywatel Polski od kilku lat mieszkający za granicą, który zmienił swój ośrodek życiowy, nie osiąga w kraju żadnych dochodów i nie rozlicza podatku dochodowego na terytorium kraju.
Istotne jest to, że ustawa regulująca zasady zwrotu nie zawęża kręgu osób fizycznych uprawnionych do rekompensaty ani ze względu na obywatelstwo, ani miejsce zamieszkania lub pobytu, ani też żadne inne kryterium osobowe.
Na zwrot części VAT na materiały budowlane mogą w konsekwencji liczyć nie tylko polscy obywatele mieszkający na terytorium Polski, ale również tacy, którzy mieszkają na stałe poza granicami kraju, a realizują tutaj inwestycję mieszkaniową.
Co więcej, prawo do zwrotu przysługuje również obcokrajowcom prowadzącym budowę lub remont budynku w Polsce. Nie jest bowiem ono uzależnione od rezydencji podatkowej, o ile oczywiście zakup materiałów budowlanych nastąpił w Polsce oraz tutaj jest prowadzona budowa.
Umożliwiają to przepisy ustawy o zwrocie, które wskazują, że cudzoziemiec nieposiadający identyfikatora podatkowego w rozumieniu polskich przepisów podaje we wniosku rodzaj i numer dokumentu tożsamości wystawionego w innym państwie niż Polska.
Zwrot jest oczywiście wykluczony w przypadku realizacji inwestycji poza granicami Polski, gdyż w przypadku budowy lokalu mieszkalnego jest wymagane pozwolenie na budowę w rozumieniu przepisów polskiego prawa.
Ponadto, rekompensaty nie otrzyma osoba wykonująca prace budowlane lub remontowe w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, która dokonała zakupu materiałów budowlanych w celu wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu VAT.
Z analizy przepisów wynika, że osoba, która kupuje w Polsce materiały budowlane i spełnia warunki formalne związane z koniecznością udokumentowania poniesienia wydatków oraz realizacji własnej inwestycji mieszkaniowej, powinien otrzymać zwrot VAT.
Praktycznym problemem staje się natomiast określenie urzędu skarbowego, do którego osoba fizyczna niemająca miejsca zamieszkania w Polsce powinna składać wniosek o zwrot.
Ustawa o zwrocie nie przewiduje takiej sytuacji, stanowiąc jedynie, że wniosek należy składać do naczelnika urzędu skarbowego właściwego ze względu na miejsce zamieszkania wnioskodawcy w dacie jego złożenia. Tymczasem w przypadku osób mieszkających za granicą nie jest możliwe określenie takiego urzędu skarbowego.
Jest jednak wyjście z tej sytuacji. Eksperci są zgodni, że należy stosować przepisy rozporządzenia ministra finansów z 22 sierpnia 2005 r. w sprawie właściwości organów podatkowych (Dz.U. nr 165, poz. 1371). Nie może bowiem zaistnieć taka sytuacja, że kwestie formalne będą ograniczały materialne uprawnienie podatnika do uzyskania zwrotu.
Zgodnie z par. 10 tego rozporządzenia, jeżeli nie można ustalić właściwości miejscowej w sposób wskazany w przepisach prawa podatkowego, właściwym organem podatkowym jest naczelnik Trzeciego Urzędu Skarbowego Warszawa- Śródmieście. Zatem, mimo że nie wynika to wprost z samej ustawy o zwrocie, osoba niemieszkająca w Polsce, która buduje lub remontuje nieruchomość mieszkalną położoną na terytorium Polski, powinna wniosek o zwrot materiałów budowlanych składać w tym urzędzie.
Jest również niebezpieczeństwo, że urzędy skarbowe do których wniesiono wnioski nie będą chciały ich rozpatrzyć. Zgodnie z przepisami ustawy z 29 sierpnia 1997 r., Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2005 r. nr 8, poz. 60 z późn. zm.) organy podatkowe przestrzegają swojej właściwości z urzędu. Urząd, który uzna się za niewłaściwy, powinien jednak przekazać sprawę do organu właściwego. Skierowanie wniosku do niewłaściwego urzędu nie powinno więc pozbawić wnioskodawcy prawa do uzyskania zwrotu. Może to jednak spowodować spory kompetencyjne między organami podatkowymi, które wydłużą postępowanie w sprawie zwrotu.
Rozwiązaniem dla cierpliwych jest oczywiście ubieganie się o zwrot wydatków już po ukończeniu budowy i wprowadzeniu się do domu. W takim przypadku kwestie właściwości urzędu skarbowego rozwiążą się same.
Źródło: GP
Aby uzyskać rekompensatę, należy posiadać: faktury na zakup materiałów budowlanych, tytuł prawny do remontowanego domu /mieszkania (np. akt własności, umowę najmu albo pozwolenie na budowę- w przypadku inwestycji wymagającej takiego pozwolenia). Tak wynika z ustawy z 29 sierpnia 2005r. o zwrocie osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym (Dz.U. nr 177, poz. 1468 z późn. zm.).
Są to jedyne wymogi, jakie ustawodawca stawia. Dlatego też nie można uznać, że przepisy zakazują podatnikowi przebywającemu poza Polską ubiegania się o zwrot. Nie ma przeszkód prawnych, aby wniosek o zwrot VAT za materiały budowlane złożył obywatel Polski od kilku lat mieszkający za granicą, który zmienił swój ośrodek życiowy, nie osiąga w kraju żadnych dochodów i nie rozlicza podatku dochodowego na terytorium kraju.
Istotne jest to, że ustawa regulująca zasady zwrotu nie zawęża kręgu osób fizycznych uprawnionych do rekompensaty ani ze względu na obywatelstwo, ani miejsce zamieszkania lub pobytu, ani też żadne inne kryterium osobowe.
Na zwrot części VAT na materiały budowlane mogą w konsekwencji liczyć nie tylko polscy obywatele mieszkający na terytorium Polski, ale również tacy, którzy mieszkają na stałe poza granicami kraju, a realizują tutaj inwestycję mieszkaniową.
Co więcej, prawo do zwrotu przysługuje również obcokrajowcom prowadzącym budowę lub remont budynku w Polsce. Nie jest bowiem ono uzależnione od rezydencji podatkowej, o ile oczywiście zakup materiałów budowlanych nastąpił w Polsce oraz tutaj jest prowadzona budowa.
Umożliwiają to przepisy ustawy o zwrocie, które wskazują, że cudzoziemiec nieposiadający identyfikatora podatkowego w rozumieniu polskich przepisów podaje we wniosku rodzaj i numer dokumentu tożsamości wystawionego w innym państwie niż Polska.
Zwrot jest oczywiście wykluczony w przypadku realizacji inwestycji poza granicami Polski, gdyż w przypadku budowy lokalu mieszkalnego jest wymagane pozwolenie na budowę w rozumieniu przepisów polskiego prawa.
Ponadto, rekompensaty nie otrzyma osoba wykonująca prace budowlane lub remontowe w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, która dokonała zakupu materiałów budowlanych w celu wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu VAT.
Z analizy przepisów wynika, że osoba, która kupuje w Polsce materiały budowlane i spełnia warunki formalne związane z koniecznością udokumentowania poniesienia wydatków oraz realizacji własnej inwestycji mieszkaniowej, powinien otrzymać zwrot VAT.
Praktycznym problemem staje się natomiast określenie urzędu skarbowego, do którego osoba fizyczna niemająca miejsca zamieszkania w Polsce powinna składać wniosek o zwrot.
Ustawa o zwrocie nie przewiduje takiej sytuacji, stanowiąc jedynie, że wniosek należy składać do naczelnika urzędu skarbowego właściwego ze względu na miejsce zamieszkania wnioskodawcy w dacie jego złożenia. Tymczasem w przypadku osób mieszkających za granicą nie jest możliwe określenie takiego urzędu skarbowego.
Jest jednak wyjście z tej sytuacji. Eksperci są zgodni, że należy stosować przepisy rozporządzenia ministra finansów z 22 sierpnia 2005 r. w sprawie właściwości organów podatkowych (Dz.U. nr 165, poz. 1371). Nie może bowiem zaistnieć taka sytuacja, że kwestie formalne będą ograniczały materialne uprawnienie podatnika do uzyskania zwrotu.
Zgodnie z par. 10 tego rozporządzenia, jeżeli nie można ustalić właściwości miejscowej w sposób wskazany w przepisach prawa podatkowego, właściwym organem podatkowym jest naczelnik Trzeciego Urzędu Skarbowego Warszawa- Śródmieście. Zatem, mimo że nie wynika to wprost z samej ustawy o zwrocie, osoba niemieszkająca w Polsce, która buduje lub remontuje nieruchomość mieszkalną położoną na terytorium Polski, powinna wniosek o zwrot materiałów budowlanych składać w tym urzędzie.
Jest również niebezpieczeństwo, że urzędy skarbowe do których wniesiono wnioski nie będą chciały ich rozpatrzyć. Zgodnie z przepisami ustawy z 29 sierpnia 1997 r., Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2005 r. nr 8, poz. 60 z późn. zm.) organy podatkowe przestrzegają swojej właściwości z urzędu. Urząd, który uzna się za niewłaściwy, powinien jednak przekazać sprawę do organu właściwego. Skierowanie wniosku do niewłaściwego urzędu nie powinno więc pozbawić wnioskodawcy prawa do uzyskania zwrotu. Może to jednak spowodować spory kompetencyjne między organami podatkowymi, które wydłużą postępowanie w sprawie zwrotu.
Rozwiązaniem dla cierpliwych jest oczywiście ubieganie się o zwrot wydatków już po ukończeniu budowy i wprowadzeniu się do domu. W takim przypadku kwestie właściwości urzędu skarbowego rozwiążą się same.
Źródło: GP
Facebook
Śledzik
Wykop
