Aktualność "Emeryt może nie zapłacić PIT"
Uzyskane
od pracodawcy świadczenia są przychodem podatkowym. Zasada owa
dotyczy też byłych pracowników- emerytów i rencistów. Zwolnienie
przysługuje do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym
kwoty 2280 zł.
Zwolnienie podatkowe regulowane w art. 21 ust. 1 pkt 38 ustawy o PIT (t.j. Dz.U. z 2010 r. nr 51, poz. 307 z późn. zm.) obejmuje świadczenia otrzymywane przez emerytów i rencistów w związku z łączącym ich uprzednio z pracodawcą stosunkiem pracy, stosunkiem służbowym, pracy nakładczej lub spółdzielczym stosunkiem pracy, w tym od związków zawodowych. Zwolnienie przysługuje do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 2280 zł. Jest to limit roczny, należy zatem brać pod uwagę wartość świadczeń przekazywanych w ciągu całego roku.
Stosując preferencję podatkową, należy zwrócić uwagę na kilka aspektów.
Po pierwsze, zwolnienie odnosi się do tych emerytów i rencistów, którzy nie są już zatrudniani przez dany zakład pracy. Osoba otrzymująca świadczenie nie może zatem nadal pozostawać w stosunku pracy czy stosunku pokrewnym ze świadczeniodawcą.
Po drugie, ustawa nie wprowadza ograniczenia w zakresie źródła finansowania świadczeń przekazywanych emerytom i rencistom ani charakteru tych świadczeń. Nie jest więc istotne, czy kwoty przeznaczone na świadczenia dla emerytów lub rencistów pochodziły z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych (ZFŚS) czy ze środków obrotowych pracodawcy.
Zwolnienie ma natomiast zastosowanie do wszelkich świadczeń zarówno pieniężnych, jak i rzeczowych.
Jeszcze do końca 2010r. zwolnienie to obejmowało jedynie świadczenia o charakterze rzeczowym lub ekwiwalenty pieniężne otrzymane w zamian tych świadczeń.
Pojęcie świadczeń rzeczowych w praktyce budziło wątpliwości interpretacyjne. Niejasne było, czy obejmuje ono swoim zakresem wszelkiego rodzaju świadczenia o charakterze niepieniężnym, czy wyłącznie takie, których przedmiotem jest rzecz, a także czy podstawą wypłaty ekwiwalentu pieniężnego również musi być świadczenie rzeczowe.
Zmiana przepisu u likwidacja ograniczeń usunęła te wątpliwości.
W obecnym stanie prawnym ze zwolnienia podatkowego mogą więc korzystać także emeryci i renciści, np. biorący udział w wycieczkach i imprezach, organizowanych przez ich byłego pracodawcę.
W przypadku byłych pracowników nadwyżka wartości świadczeń ponad limit zwolnienia nie może podlegać opodatkowaniu jako przychód ze stosunku pracy. Podstawą wypłaty takich świadczeń nie jest bowiem stosunek pracy, lecz fakt pozostawiania w przeszłości w takim stosunku. W związku z tym w przypadku przekroczenia limitu 2280 zł nadwyżka podlega opodatkowaniu zryczałtowanym 10-proc. PIT, który jest pobierany przez płatnika.
Przepisy stawiają emerytów i rencistów w korzystniejszej sytuacji podatkowej niż otrzymujących podobne świadczenia pracowników. Tu limit zwolnienia wynosi 380 zł i dotyczy jedynie świadczeń rzeczowych i pieniężnych otrzymywanych z ZFŚS.
Odrębne zwolnienie podatkowe, z którego również mogą korzystać emeryci i renciści, obejmuje zapomogi otrzymane w przypadku indywidualnych zdarzeń losowych, klęsk żywiołowych, długotrwałej choroby lub śmierci. Takie świadczenie również jest zwolnione z opodatkowania do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 2280 zł (art. 21 ust.1 pkt 26 ustawy o PIT).
Nadwyżka ponad kwotę zwolnienia jest opodatkowana 10-proc. zryczałtowanym PIT, który pobiera zakład pracy.
Źródło: GP
Zwolnienie podatkowe regulowane w art. 21 ust. 1 pkt 38 ustawy o PIT (t.j. Dz.U. z 2010 r. nr 51, poz. 307 z późn. zm.) obejmuje świadczenia otrzymywane przez emerytów i rencistów w związku z łączącym ich uprzednio z pracodawcą stosunkiem pracy, stosunkiem służbowym, pracy nakładczej lub spółdzielczym stosunkiem pracy, w tym od związków zawodowych. Zwolnienie przysługuje do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 2280 zł. Jest to limit roczny, należy zatem brać pod uwagę wartość świadczeń przekazywanych w ciągu całego roku.
Stosując preferencję podatkową, należy zwrócić uwagę na kilka aspektów.
Po pierwsze, zwolnienie odnosi się do tych emerytów i rencistów, którzy nie są już zatrudniani przez dany zakład pracy. Osoba otrzymująca świadczenie nie może zatem nadal pozostawać w stosunku pracy czy stosunku pokrewnym ze świadczeniodawcą.
Po drugie, ustawa nie wprowadza ograniczenia w zakresie źródła finansowania świadczeń przekazywanych emerytom i rencistom ani charakteru tych świadczeń. Nie jest więc istotne, czy kwoty przeznaczone na świadczenia dla emerytów lub rencistów pochodziły z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych (ZFŚS) czy ze środków obrotowych pracodawcy.
Zwolnienie ma natomiast zastosowanie do wszelkich świadczeń zarówno pieniężnych, jak i rzeczowych.
Jeszcze do końca 2010r. zwolnienie to obejmowało jedynie świadczenia o charakterze rzeczowym lub ekwiwalenty pieniężne otrzymane w zamian tych świadczeń.
Pojęcie świadczeń rzeczowych w praktyce budziło wątpliwości interpretacyjne. Niejasne było, czy obejmuje ono swoim zakresem wszelkiego rodzaju świadczenia o charakterze niepieniężnym, czy wyłącznie takie, których przedmiotem jest rzecz, a także czy podstawą wypłaty ekwiwalentu pieniężnego również musi być świadczenie rzeczowe.
Zmiana przepisu u likwidacja ograniczeń usunęła te wątpliwości.
W obecnym stanie prawnym ze zwolnienia podatkowego mogą więc korzystać także emeryci i renciści, np. biorący udział w wycieczkach i imprezach, organizowanych przez ich byłego pracodawcę.
W przypadku byłych pracowników nadwyżka wartości świadczeń ponad limit zwolnienia nie może podlegać opodatkowaniu jako przychód ze stosunku pracy. Podstawą wypłaty takich świadczeń nie jest bowiem stosunek pracy, lecz fakt pozostawiania w przeszłości w takim stosunku. W związku z tym w przypadku przekroczenia limitu 2280 zł nadwyżka podlega opodatkowaniu zryczałtowanym 10-proc. PIT, który jest pobierany przez płatnika.
Przepisy stawiają emerytów i rencistów w korzystniejszej sytuacji podatkowej niż otrzymujących podobne świadczenia pracowników. Tu limit zwolnienia wynosi 380 zł i dotyczy jedynie świadczeń rzeczowych i pieniężnych otrzymywanych z ZFŚS.
Odrębne zwolnienie podatkowe, z którego również mogą korzystać emeryci i renciści, obejmuje zapomogi otrzymane w przypadku indywidualnych zdarzeń losowych, klęsk żywiołowych, długotrwałej choroby lub śmierci. Takie świadczenie również jest zwolnione z opodatkowania do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 2280 zł (art. 21 ust.1 pkt 26 ustawy o PIT).
Nadwyżka ponad kwotę zwolnienia jest opodatkowana 10-proc. zryczałtowanym PIT, który pobiera zakład pracy.
Źródło: GP
Facebook
Śledzik
Wykop
