Aktualność "Sezonowa działalność gospodarcza, a podatek od nieruchomości"
Kwestia
obciążenia podatkiem od nieruchomości budynków wykorzystywanych
do prowadzenia tej działalności wyłącznie przez pewien okres roku
może budzić wątpliwości. Przykładowo, może to dotyczyć
pomieszczeń, w których prowadzona jest sezonowa restauracja.
Opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości podlegają grunty, budynki lub ich części związane z prowadzeniem działalności gospodarczej (co wynika z art. 2 ust. 1 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych). Ustawa różnicuje maksymalne stawki podatku jakie mogą zostać uchwalone przez radę gminy, w zależności od przeznaczenia nieruchomości.
Zasadniczo w przypadku, gdy dana nieruchomość związana jest z prowadzeniem działalności gospodarczej stawka ta jest wyższa. Przykładowo, dla budynków mieszkalnych owa stawka nie może być wyższa niż 0,67 zł od 1 m2 powierzchni użytkowej, natomiast dla budynków związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej może ona wynosić nawet 21,05 zł od 1 m2 powierzchni użytkowej.
Z uwagi na wskazane różnice podatnicy często zastanawiają się, czy w przypadku, gdy dana nieruchomość wykorzystywana jest na potrzeby działalności gospodarczej jedynie okazjonalnie (np. trzy miesiące w roku) powinna ona być traktowana jako nieruchomość związana z prowadzeniem działalności gospodarczej.
Ustawa o podatkach i opłatach lokalnych definiuje nieruchomości związane z prowadzeniem działalności gospodarczej jako grunty, budynki i budowle będące w posiadaniu przedsiębiorcy lub innego podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą. Wyjątek stanowią budynki mieszkalne oraz grunty związane z tymi budynkami, a także grunty pod jeziorami, zajęte na zbiorniki wodne retencyjne lub elektrownie wodne, chyba że przedmiot opodatkowania nie jest i nie może być wykorzystywany do prowadzenia tej działalności ze względów technicznych.
Należy zatem uznać, iż jedynym wyznacznikiem tego, czy dana nieruchomość jest związana z prowadzeniem działalności gospodarczej jest sam fakt posiadania nieruchomości przez przedsiębiorcę, nie ma natomiast znaczenia, czy przedmiotowa nieruchomość w istocie jest wykorzystywana do prowadzenia działalności gospodarczej przez okres całego roku lub, czy w ogóle jest wykorzystywana do takiej działalności. Podobnie związek danej nieruchomości z działalnością gospodarczą nie jest uzależniony od tego, czy generuje ona dochody.
Istnieje jednak jeden zasadniczy wyjątek od wskazanej zasady. W przypadku, gdy nieruchomość nie jest i nie może być wykorzystywana do prowadzenia działalności gospodarczej ze względów technicznych, wówczas na potrzeby podatku od nieruchomości nie jest ona traktowana jako nieruchomość związana z działalnością gospodarczą. Przepisy nie precyzują co należy rozumieć pod pojęciem względów technicznych, jednakże powszechnie przyjmuje się, że istotą wskazanego wyłączenia jest stan nieruchomości, który obiektywnie uniemożliwia prowadzenie w niej działalności gospodarczej, a więc przykładowo sytuacja, w której budynek został zniszczony w wyniku pożaru.
Z wyłączenia tego nie można jednak skorzystać w przypadku, gdy przedsiębiorca tylko przejściowo nie może prowadzić działalności gospodarczej, gdyż np. efektywne prowadzenie działalności wymagałoby przebudowy budynku.
Warto więc ponownie zwrócić uwagę, że przesłanką uznania danej nieruchomości za związaną z prowadzoną działalnością gospodarczą jest sam fakt jej posiadania przez przedsiębiorcę. Nie ma natomiast znaczenia okoliczność, czy działalność gospodarcza jest w danym budynku faktycznie wykonywana. Przedstawiony pogląd znajduje również potwierdzenie w orzecznictwie sądów administracyjnych.
Źródło: money.pl
Opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości podlegają grunty, budynki lub ich części związane z prowadzeniem działalności gospodarczej (co wynika z art. 2 ust. 1 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych). Ustawa różnicuje maksymalne stawki podatku jakie mogą zostać uchwalone przez radę gminy, w zależności od przeznaczenia nieruchomości.
Zasadniczo w przypadku, gdy dana nieruchomość związana jest z prowadzeniem działalności gospodarczej stawka ta jest wyższa. Przykładowo, dla budynków mieszkalnych owa stawka nie może być wyższa niż 0,67 zł od 1 m2 powierzchni użytkowej, natomiast dla budynków związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej może ona wynosić nawet 21,05 zł od 1 m2 powierzchni użytkowej.
Z uwagi na wskazane różnice podatnicy często zastanawiają się, czy w przypadku, gdy dana nieruchomość wykorzystywana jest na potrzeby działalności gospodarczej jedynie okazjonalnie (np. trzy miesiące w roku) powinna ona być traktowana jako nieruchomość związana z prowadzeniem działalności gospodarczej.
Ustawa o podatkach i opłatach lokalnych definiuje nieruchomości związane z prowadzeniem działalności gospodarczej jako grunty, budynki i budowle będące w posiadaniu przedsiębiorcy lub innego podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą. Wyjątek stanowią budynki mieszkalne oraz grunty związane z tymi budynkami, a także grunty pod jeziorami, zajęte na zbiorniki wodne retencyjne lub elektrownie wodne, chyba że przedmiot opodatkowania nie jest i nie może być wykorzystywany do prowadzenia tej działalności ze względów technicznych.
Należy zatem uznać, iż jedynym wyznacznikiem tego, czy dana nieruchomość jest związana z prowadzeniem działalności gospodarczej jest sam fakt posiadania nieruchomości przez przedsiębiorcę, nie ma natomiast znaczenia, czy przedmiotowa nieruchomość w istocie jest wykorzystywana do prowadzenia działalności gospodarczej przez okres całego roku lub, czy w ogóle jest wykorzystywana do takiej działalności. Podobnie związek danej nieruchomości z działalnością gospodarczą nie jest uzależniony od tego, czy generuje ona dochody.
Istnieje jednak jeden zasadniczy wyjątek od wskazanej zasady. W przypadku, gdy nieruchomość nie jest i nie może być wykorzystywana do prowadzenia działalności gospodarczej ze względów technicznych, wówczas na potrzeby podatku od nieruchomości nie jest ona traktowana jako nieruchomość związana z działalnością gospodarczą. Przepisy nie precyzują co należy rozumieć pod pojęciem względów technicznych, jednakże powszechnie przyjmuje się, że istotą wskazanego wyłączenia jest stan nieruchomości, który obiektywnie uniemożliwia prowadzenie w niej działalności gospodarczej, a więc przykładowo sytuacja, w której budynek został zniszczony w wyniku pożaru.
Z wyłączenia tego nie można jednak skorzystać w przypadku, gdy przedsiębiorca tylko przejściowo nie może prowadzić działalności gospodarczej, gdyż np. efektywne prowadzenie działalności wymagałoby przebudowy budynku.
Warto więc ponownie zwrócić uwagę, że przesłanką uznania danej nieruchomości za związaną z prowadzoną działalnością gospodarczą jest sam fakt jej posiadania przez przedsiębiorcę. Nie ma natomiast znaczenia okoliczność, czy działalność gospodarcza jest w danym budynku faktycznie wykonywana. Przedstawiony pogląd znajduje również potwierdzenie w orzecznictwie sądów administracyjnych.
Źródło: money.pl
Facebook
Śledzik
Wykop
