Przedsiębiorcy bardzo często wykupują ubezpieczenie grupowe dla pracowników. Zwiększa to nie tylko atrakcyjność firmy jako pracodawcy, ale również wpływa pozytywnie na poczucie bezpieczeństwa zatrudnionych. Jednak nie zawsze wydatki na składki ubezpieczeniowe na rzecz pracowników są dla przedsiębiorcy kosztem podatkowym.

Ustawa o PIT definiuje koszty uzyskania przychodów jako koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. W artykule 23 ustawy o PIT można jednak odnaleźć regulacje dotyczące składek opłacanych przez pracodawcę z tytułu zawartych lub odnowionych umów ubezpieczenia na rzecz pracowników. Zgodnie z art.23 ust.1 pkt. 57 ustawy o PIT nie stanowią one kosztów uzyskania przychodów. Istnieją jednak wyjątki od tej zasady. Ubezpieczenia od niektórych rodzajów ryzyka, po spełnieniu określonych warunków stanowią koszt podatkowy dla przedsiębiorcy.

Kosztem uzyskania przychodów mogą być składki opłacane przez pracodawcę z tytułu umów:

Działu I (ubezpieczenia na życie)

• ubezpieczenia na życie;
• ubezpieczenia na życie, jeżeli są związane z ubezpieczeniowym funduszem kapitałowym;
  
• ubezpieczenia wypadkowego i chorobowego, jeśli są uzupełnieniem ubezpieczenia na życie, posagowego, zaopatrzenia dzieci, na życie, jeżeli są związane z ubezpieczeniowym funduszem kapitałowym oraz rentowego;
  

Działu II (ubezpieczenia osobowe oraz majątkowe)

• ubezpieczenia wypadku, w tym wypadku przy pracy i choroby zawodowej (świadczenie jednorazowe, świadczenia powtarzające się, połączone świadczenie jednorazowe i powtarzające się, przewóz osób);
  
• ubezpieczenia choroby (świadczenia jednorazowe, świadczenia powtarzające się, świadczenia kombinowane).
  

Jeżeli ubezpieczenie mieści się w w/w katalogu ubezpieczeń, wypadek z tego tytułu może stanowić koszt podatkowy. Konieczne jest jednak spełnienie kilku dodatkowych warunków. Mianowicie, uprawnionym do otrzymania świadczenia nie może być pracodawca, a umowa ubezpieczenia w okresie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym ją zawarto lub odnowiono, wyklucza:

• wypłatę kwoty stanowiącej wartość odstąpienia od umowy
  
• możliwość zaciągania zobowiązań pod zastaw praw wynikających z umowy,
• wypłatę z tytułu dożycia wieku oznaczonego w umowie.

Źródło: money.pl